Archief

Zaterdag 1 september vertrok Geert Lazeroms keurig op tijd met 18 man bij Huis ten Halve voor een ritje van 93 km. Met een heel rustig tempo, in het begin, zijn ze door Visdonk naar Schijf gereden. Daarna door de Zoek en de Ellewaardweg naar de Nieuwmoer, waarna ze afdraaiden naar de Maatjes. Aan de Eglaseliersdreef hadden ze even wat oponthoud, want Simon was eraf. Meestal kun je dan even rustig doorrijden, want Simon komt dan altijd wel terug. Maar nee hoor Simon was er ECHT AF. Hij zat verscholen achter een boom in het hoge gras zijn behoefte te doen. De hele groep schoot in de lach bij het aanschouwen van dit tafereel. Daarna zijn ze via Achterbroek en de Groeneweg naar de Wildert gereden. Daar werd koffie gedronken met een heerlijke koffiekoek. Gerard Loontjes mocht de koeken van de kasteleinsvrouw gaan halen bij de bakker. Hij bleef zo lang weg dat de anderen even dachten dat hij met de "buit" naar huis was gereden. Tenslotte zijn ze via de Kalmthoutseheide naar Huijbergen gereden. Bij het Trapke Op na 63 km ging Piet Bianchi naar huis, want hij had pijn aan de schouder. Via de Moerstaatseweg en de Balsedreef, de Heide, Heerle en Wouw werd naar het Everlandje gefietst. Jan van Loon nam bij het Hollewegje ook de weg naar huis. Om ongeveer 12.15 uur bij Huis ten Halve aangekomen. Het weer was redelijk. Wel hadden ze een buitje gehad bij Achterbroek, maar iedereen kwam droog bij Huis ten Halve aan.

Zondag waren 17 leden present om bij de JavaDo-rit een pracht van een uitslag neer te zetten. Cees van Sluijs had weer een hele berekening gemaakt, waarbij per kilometer genoteerd stond welke tijd we moesten neerzetten. De teller van Tini was daarbij ons ijkpunt. Henk en ik lieten ons op kop van de groep keurig commanderen door Cees en Tini. Wij waren weliswaar vorige week iets beter dan groep 1 en 3, maar in deze discipline hebben wij er geen moeite mee om onze meerdere te erkennen in deze 2 cracks. De controleposten werden keurig op de juiste plaats ingeschat en we zorgden dan ook daar precies op tijd te zijn. Per kilometer rapporteerde Cees hoe perfect we reden, zodat we ons tempo nauwelijks aan hoefden te passen... Voor Rilland reed Simon lek, maar ondanks dat hij de route af kon snijden slaagde hij er niet meer in om de groep te achterhalen. Bij de kruising naar de Kalmthoutse Heide stond hij ons tenslotte op te wachten. Na Rilland reed Jan Boeren (ons nieuwe lid) lek en werd opgewacht door Willy. In de achtervolging ging het daarna mis, toen Willy in een door de motregen gladde bocht onderuit ging. Met een geschaafd been en een kapotte kilometerteller werd de groep alsnog achterhaald. Jan Vermunt reed ook lek en werd weer op weg geholpen door Gerard Loontjes. Zij kwamen een minuut of 10 na ons bij het college aan. Daarna was het wachten op de prijsuitreiking. Ondertussen konden we ons tegoed doen aan de traditionele schaal met boterhammen en konden we lootjes kopen voor de tombola. De boterhammen waren lekker, de tombola was een niet. Ook Birgit (en dus niet Brigitte zoals ik twee weken geleden per ongeluk meldde) was weer van de partij en leverde haar inschrijfformulier bij Willy in. Het was wel wat nat geworden, want bij het spinning had ze nog nooit regen gehad en ze had er dan ook niet aan gedacht om het waterdicht in te pakken. Geeft niks Birgit, dat leer je allemaal vanzelf... Helaas eindigden we dit jaar als allerlaatste. De teller van Tini kwam dus (net als vorig jaar) niet meer overeen met die van de organisatie. Cees Mathijssen zat met zijn teller wel goed. Hij gaat zijn teller, voorwiel en binnen- en buitenband op een veilig plekje weg zetten zodat we volgend jaar weer voor de eerste prijs kunnen gaan!

Zaterdag 8 september durfden maar 13 leden met Theo mee voor de 120 km lange Sprundeltoer. Toch was het weer redelijk. Was iedereen dan echt zo bang voor de inmiddels beruchte gratis extra kilometers die we van Theo gewend zijn? Theo had weer zijn best gedaan om minder bekende weggetjes te zoeken die hem naar Baarle-Nassau voerden. Een loslopende hond zorgde even voor wat opschudding in de groep, maar verder verliep de tocht vlekkeloos. In Baarle -Nassau (of is het nou Baarle-Hertog) werd weer koffie gedronken bij Brussels Hof. Na de Kouwkesrit van Christ weten we dat wel te vinden! Bij terugkeer in Roosendaal werd Theo uitgebreid gefeliciteerd door o.a. Chris Sonke. Hij was er in geslaagd om exact 120 km te rijden. Daarvoor was het helaas wel nodig geweest om Sprundel links te laten liggen, maar daarover werd niet geklaagd..

Zondag 9 september voerde Kees Ruyten samen met Wim Mouws groep 1 aan. 21 Man sterk gingen we RTC Noord-Brabant feliciteren met hun 50-jarig jubileum. Na een rondje Wouw gingen we inschrijven voor hun 50 km rit. Iedereen kreeg een consumptiebon en een jubileumbidon namens de jubilaris aangeboden. Zelf hadden ze van de NTFU een herinneringsvlag gekregen, die over het biljart was uitgespreid. Nadat mijn thee verdund met water snel opgedronken was, konden we vertrekken. Via Horendonk en Nispen ging het naar Wouwse Plantage. De controle daar lieten we liggen en via de Moerkantsebaan ging het langs de Balsedreef naar de Hil en via Nispen weer terug naar Huis ten Halve.

Groep 2 kende ook een geweldige opkomst, want ze waren maar liefst 9 man sterk. Zelfs Jos Vermunt was weer present om met Tonnie een rondje van 65 km te rijden. Natuurlijk mocht een koffiestop bij Non Plus Ultra in Woensdrecht niet ontbreken. Om iets na half twaalf kwamen zij hun plekjes aan de stamtafels opeisen.

Zaterdag 15 september hebben we de 100 km Propagandatocht gereden met 28 deelnemers. Deze keer mochten we 4 fietsers van buiten onze vereniging verwelkomen, waarvan de eerste (uit Hulst) zich na Alfons en Cees al als derde meldde. Op dat moment kon penningmeester Jack dus een score van 33⅓ % betalende deelnemers noteren! Nadat ook Jan van Loon zich gemeld had konden we om 9 uur (Henk was er al om kwart voor 8, maar had besloten toch nog maar een uurtje terug naar huis te gaan) vertrekken. Jack nam de volgwagen voor zijn rekening. Bij vertrek was het maar een graad of 10, maar dit liep snel op tot zo'n 19° C. Noordelijk van Roosendaal was wel wat regen gevallen, maar op 4 spatjes na hebben wij daar geen last van gehad. Kortom het was een prachtige fietsdag, waarbij we zonder problemen de 100 km rondom Roosendaal vol konden maken. Jan van Loon moest daarbij nog wel eens terugdenken aan maart vorig jaar, toen we dezelfde rit gereden hebben. Na een (naar later bleek) tia fietste hij destijds toch de 100 km uit, onder heel wat zwaardere omstandigheden dan deze keer.

Zondag 16 september was onze 79-jarige Jan natuurlijk weer toerleider bij de jaarlijkse Van Krimpentoer. Deze keer had Jan een 60 km lang ritje uitgezet voor groep 1 en 2 samen. In totaal telde de groep 28 deelnemers, die achter Jan Dinkelaar en Dim van Krimpen hun kilometers onder een lekker zonnetje en bij een aardig briesje vol maakten. Natuurlijk had ook onze sponsor Marco Wilschut weer een duit in het zakje gedaan door op koffie met gebak te trakteren. Om die calorieën er niet bij te laten komen was Marco ook maar zelf op de fiets gestapt. Ook Ina van Krimpen verblijdde ons weer met haar aanwezigheid.

Voor de thuisblijvers was er zaterdag 22 september een rit van bijna 100 km te rijden. Toerleider Kees Ruyten had deze keer richting Stabroek een mooie rit uitgezet. Het weer werkte voorbeeldig mee, al bleef het tot de rust in Stabroek nog wel bewolkt. 14 Deelnemers reden achter Kees en Jan Broere zonder problemen de rit via het Schelde-Rijnkanaal uit.

In totaal 19 deelnemers reden uiteindelijk naar Oudenaarde om van daaruit een uitgepijlde 78 km lange Ronde van Vlaanderen te rijden. Hans Mathijssen moest op het laatste moment een geblesseerde collega vervangen en Christ moest verstek laten gaan omdat hij een jichtaanval had. Jacques v.d. Heijden die door Christ overgehaald was om mee te gaan, moest het dus stellen met ons gezelschap en een grote rugzak vol eten. In de bus van Jan Buijk moesten ze het deze keer doen zonder thee, want Jan was alles vergeten. Gelukkig had Cees wel koffiekoeken voor de inzittenden bij, maar het hapte toch een beetje droog weg... In de bus van Arnold van Tilburg was geen plaats voor koffie en koeken, maar wel voor bijna alle fietsen. Een uitkomst voor de club, want zo hoefden we maar met 5 auto's te rijden. Bij Oudenaarde namen we met de auto alvast de eerste beklimming, maar dat was niet helemaal de bedoeling. Ach ja, een keertje verkeerd rijden moet kunnen toch? Dat is goed voor mijn reputatie (of juist niet?). In Oudenaarde konden we vlakbij het Centrum voor de Ronde van Vlaanderen parkeren. Via de uitgang was de kortste weg, dus dat deden we natuurlijk!

Knokteberg

Om tien over 9 werd het startsein gegeven. Bij de eerste beklimming van de dag, de Kluisberg, sloeg bij Rob zijn derailleur in zijn achterwiel en stond hij te voet. Jan Buijk leende hem € 100,- om bij de fietsenmaker onderaan de Kluisberg zijn fiets te laten repareren en wij trokken verder richting de Knokteberg (ook bekend als de Côte de Trieux). Daar sloeg bij Jacques van Benthem de derailleur in het achterwiel. Hij besloot te voet terug te lopen naar de eerstkomende fietsenmaker. Een volgauto was nu geen overbodige luxe geweest, maar ja zo'n dingen weet je altijd pas achteraf natuurlijk. In de afdaling van de Knokteberg reed Cees Mathijssen met 50 km per uur een lekke band, maar hij kon gelukkig zonder ongelukken stoppen. Zo waren we al bijna 2 uur onderweg voor amper 25 km. De Oude Kwaremont, Kruisberg en Hotond werden zonder problemen genomen.

Bij de Paterberg kwamen we eerst aan de top, maar toen we terug reden konden we dan toch alsnog proberen al fietsend van beneden naar boven te raken. Het merendeel lukte dat. Dat ging niet op voor de Koppenberg, want daar waren ze bermen en wegdek aan het verbeteren (?), waardoor er een laag slib over de kasseien was komen te liggen. Het was zo glad, dat naar boven lopen al bijna onmogelijk was. Het laatste stuk kon gelukkig nog wel door enkele AKN-ers op de fiets genomen worden.

Paterberg

Maria Borrestraat

De beklimming van de Steenbeekdries viel wel mee, maar de kasseien van de Maria Borrestraat lagen er allerbelabberdst bij en iedereen was blij dat hij of zij heelhuids beneden was. Birgit was wel enkele minuten in verminderde mate aanspreekbaar, omdat ze zich hardop afvroeg waar ze in godsnaam mee bezig was. Ze bood zelfs haar excuses aan voor haar taalgebruik, maar dat had alleen Onze Lieve Heer gehoord, want de rest had het veel te druk met op de weg te letten. Cees Mathijssen reed nog een keer lek, maar vlak voor de Taaienberg konden we dan eindelijk om ongeveer 1 uur pauzeren voor een lekkere bak koffie. Drie kwartier later konden we vertrekken voor de afsluitende beklimming van de Taaienberg en de Eikenberg.

Op Birgit, Pierre, Jacques v.d. Heijden, Jan Bakker en Ben na, had iedereen nog wel trek in een toetje van 25 km. De Varentberg, Foreest en Steenberg vielen mee. De verkorting naar Sint-Maria Horebeke bleek een kilometers lange aardig oplopende weg te zijn, die we er gratis bij kregen. Jan Buijk verzuchtte dan ook dat het prima ging, zolang de weg maar geen meter omhoog ging. (en dat terwijl hij meerdere malen per dag op de Passenberg kan trainen!) De kilometers lange kasseienstrook vanaf Mater beproefde onze fietsen, polsen, schouders en alles wat verder nog los en vast zat tot het uiterste, maar iedereen kwam ongeschonden aan. Daarna was het nog even de Wolvenberg die beklommen moest worden voordat we in Oudenaarde terug aankwamen. Daar stonden de overige 7 leden ons al op te wachten. Zij hadden het museum rechts laten liggen en hadden lekker een uurtje een terrasje gepakt op de mooie markt van Oudenaarde. Om nog even met ons laatst aangekomenen voor de tweede keer op het terras te gaan zitten vonden ze wat veel van het goede, zodat we meteen naar Roosendaal vertrokken. Daar kwamen we, moe maar voldaan zoals dat heet, om ongeveer 6 uur aan.

Wil je alle beklimmingen en kasseistroken nog eens terug zien (nagenieten heet dat geloof ik), klik dan HIER.

Zondag 23 september konden we nogmaals aan de bak, want de tweede Regelmatigheidsrit moest de beslissing brengen voor het clubkampioenschap. Veertien duo's en 7 enkelingen gingen van start voor de hoogste eer. Jan Buijk en Cees van Sluijs vertrokken als eerste. Cees gaf 26 km/u op en Jan dus (!) 25 km/u. Onderweg werden ze vier keer ingehaald door Piet van Merriënboer en Jack van Zeggeren, die op het laatst maar gewoon de bordjes Roosendaal gingen volgen! Met een flinke eindspurt lukte het Cees en Jan nog net om als eerste bij Huis ten Halve aan te komen. Wat dat betreft waren ze de winnaars, voor het overige is dat nog even afwachten... Cees Mathijssen moest ook deze keer weer ervaren dat als je 30 km/u opgeeft, de kans erg groot wordt dat je een afslag voorbij rijdt. Die 30 km/u denkt hij wel gehaald te hebben, alleen: al die extra kilometers gooien waarschijnlijk roet in het eten! De organisatie (Pierre en Tonnie) had deze keer alle zeilen bijgezet. Ze had heel gemeen de Doelstraat in het parcours opgenomen en op het eind John van Turnhout als controleur weggezet. Ad en Tini werden hiervan het slachtoffer, maar het leverde beiden wel een bijna staande ovatie op bij binnenkomst. Volgens Tini stond echter nergens in het reglement dat de route ook per sé gevolgd moest worden. Dat was echter een misverstand, want dat staat wel degelijk in artikel 17, sectie 15, lid B (en als dat artikel niet van toepassing is dan geldt toch artikel 1: het bestuur heeft altijd gelijk...) Elke keer weer denken we dat we alle weggetjes in het westbrabantse nou wel gehad hebben. Elke keer weer echter bewijst Tonnie dat hij toch nog voor verrassingen kan zorgen! Knap hoor! Om het in stijl af te maken fungeerde Tonnie bij Achterbroek ook nog als tweede controlepost. Niet alle deelnemers passeerden hem in de Groenestraat... Opvallend was verder nog dat de organisatie deze keer op geen enkele fout betrapt kon worden, zelfs de schrijffouten waren nog uit de route gehaald. Hulde mannen!

Zaterdag 29 september werd de Clubrit naar het Kanaal door Zuid-Beveland gereden. Het had nogal wat geregend en ook bij de start miezerde het nogal, zodat de helft van de deelnemers besloot om een regenjack aan te trekken. Geert Lazeroms besloot meteen na de start om toch maar naar huis terug te rijden, want hij had geen zin om nat te worden. De andere deelnemers hadden daar geen van allen problemen mee en reden de complete 120 km die op het programma stond. De eerste anderhalf uur bleef het nagenoeg droog, maar in de buurt van Kruiningen begon het toch wat harder te regenen. Net voor de haven van Yerseke reed ondergetekende zijn eerste lekke band van dit seizoen. Chris Sonke, de mede-koprijder verleende assistentie en ontdekte gelukkig nog een glassplintertje in de buitenband zodat een zekere tweede lekke band van het seizoen voorkomen werd. Het bleef nat langs het Kanaal door Zuid-Beveland, Kruiningen en Gawege. De rust was dit keer bij de toerleider thuis, waar voor alle deelnemer koffie en koek klaar stond. Ook kon iedereen zijn bidon vullen en indien gewenst zelfs droge kleren aantrekken. Van dat laatste maakte alleen de toerleider dankbaar gebruik. Na een half uurtje was iedereen weer aardig opgewarmd en konden we vertrekken voor de laatste 40 km. Via Ossendrecht, Hoogerheide, Huybergen en Nispen ging het terug naar Roosendaal waar alle deelnemers me bedankten voor de mooie tocht. Ja, Chris en ik hebben toch laten zien wie de echte die-hards van de club waren. We hebben de 48 stickers die ik gemaakt had voor de deelnemers, broederlijk gedeeld!

Zondag 30 september zag het weer er heel anders uit. Het zonnetje scheen en bij een temperatuur van een graad of 14 wilden 21 AKN-ers best hun fiets uit de schuur halen om samen met Kees Ruyten een rondje van 50 km te rijden. Met Henk Verschuren mee op kop reed Kees een leuk rondje langs Achtmaal, Nieuwmoer en de Kalmthoutse Heide. Jan Boeren reed lek, maar had geen assistentie van Chris Sonke, dus bij hem bleef de boosdoener wel in zijn buitenband zitten. Daardoor reed hij meteen daarna weer lek. Groep 2 reed deze zondag 5 km meer dan groep 1 en zij waren dus beduidend later binnen.