SEPTEMBER 2006

Zaterdag 2 september heerste er toch nog wat verwarring over de afstand die Theo zou rijden. 60 Km had in het clubblad gestaan en niet iedereen had op de website gekeken en gezien dat het 100 km zou worden. Theo nam een twintigtal leden mee naar Baarle-Nassau. Daar werd gerust vlakbij café De Pomp, want een andere groep toerfietsers nam net voor ons het terras in bezit. Twee huizen verder zaten we echter ook prima. Na de lunch ging het niet in een directe lijn terug naar Roosendaal, maar schotelde Theo de groep nog wat mooie weggetjes voor. Dat zorgde er wel voor dat de totale afstand op 115 km uit kwam. Voor degenen die thuis gezegd hadden dat ze binnen een paar uurtjes thuis zouden zijn, viel er achteraf dus nog wel wat uit te leggen!

Zondag 3 september miezerde het en woei er een stevige zuid-zuidwestenwind kracht 6. Desondanks was de opkomst van AKN-zijde erg groot, want toen ik me om kwart over 8 in Essen in de gymzaal van het college meldde was ik nummer 19. We hadden dus bijna 2 groepen kunnen inschrijven! Optimistisch vertrokken Henk en ik zonder regenjasje, maar al vóór Heimolen was ik gestopt om de regenjas ook aan te trekken. Henk hield echter vol tot het eind (de regen ook!). Om supernauwkeurig 26 km/u te rijden controleerde Cees de kilometers en Tini de tijd (of andersom). Een mooi systeem, maar alles staat of valt met de kilometers die de organisatie gemeten heeft. Tot de eerste controle waren we 7 seconden te snel, de tweede controle 41 seconden te langzaam en de derde controle weer 13 seconden te snel. De vierde controle verviel, omdat het parcours verlegd moest worden i.v.m. een opgebroken spoorwegovergang bij Wouw. Al met al kwamen we dus op een straftijd van 1:01 minuut, goed voor een... 12e plaats (van de 16 deelnemende ploegen). Ad van Iersel wist zich tot café Het Anker voorin te handhaven, maar moest toen de groep laten gaan en reed naar huis. Ook Leo verloor bij het oversteken van de weg het contact met de groep, toen hij als laatste op een auto moest wachten. Hij gaf echter niet op en arriveerde een minuutje of 5 na ons in Essen Hoek. Wie ook niet opgaf was Jos Vos. Terwijl het toch echt de hele 80 km lang regende, reed Jos de hele rit gewoon uit. Wel deed hij heel erg zijn best om uit de wind te zitten. Eenmaal in de gymzaal gearriveerd wilde hij zelfs nog uit de wind zitten en zette een metershoog scherm zo, dat hij de wind niet meer voelde. Nog een eervolle vermelding tenslotte voor de vader van Eric Langelaan ons aspirant-lid, die helemaal uit Nieuw-Vennep overkwam om de Javado-tocht te rijden.
Winnaar werd uiteindelijk Molenrijders A met 31 strafseconden, gevolgd door Heidestoempers C met 32 seconden en de Arabieren met 37 seconden straftijd.
Toen we vertrokken was het ingelegde geld nog lang niet op, maar Jan Buijk stond er persoonlijk voor in dat het veilig in Roosendaal zou belanden. Hij vroeg daarvoor nog wel of hij met mij mee kon rijden zodat ik hem wat bescherming zou kunnen geven, maar toen hij hoorde dat ik op de fiets naar Rilland reed ging dat over.

De complete uitslag van de Javadorit vindt u hier

Groep 2 mocht onder leiding van Pierre een ritje van 55 km rijden. Het lijkt me erg onwaarschijnlijk dat het ook inderdaad gereden is, gezien Pierre zijn voorliefde voor droog weer, maar als zelfs Jos Vos in de regen gaat rijden, waar blijven je zekerheden dan?

Als aanvulling ontving ik maandag nog het volgende stukje: Ryanne en ik stonden te wachten op het opperhoofd Pierre. Gewacht tot 9.40 uur, geen Pierre, en gezien ook het weer zijn we toch maar naar huis gegaan. 

Zaterdag 9 september kon dan eindelijk de 100 km van Banneux gereden worden. In de bus van Arnold van Tilburg pasten met gemak alle fietsen, dus er kon goed doorgereden worden. Om 8:30 uur kon er gestart worden. Christ de Rooij wilde dat met een lege achterband doen, maar dat ging toch een beetje moeilijk... Het weerbericht voorspelde een prachtige warme septemberdag, maar ook een ochtendtemperatuur van 4º C! De meeste AKN-ers hadden dat van die ochtendtemperatuur over het hoofd gezien! De hele groep zat dan ook te bibberen op de fiets het eerste uur en had het gevoel dat de tenen los in de schoenen lagen. Pas in de buurt van de Wanne zorgden de eerste hellinkjes voor wat warmte. Al snel na de start was de groep Christ weer kwijt. Gelukkig had Willy van Toren een reserve-buitenband bij, want toen hij terug reed zag hij Christ weer naast zijn fiets lopen. In de buitenband zat een scheur van zo'n 10 cm. Toon Antens en Toine van Oers gaven op de meeste hellingen voorin het tempo aan. (Volgens Toine reden zij niet vooruit, maar werd de rest er af gereden. Bovenaan werd keurig gewacht, maar alleen maar omdat hij de route niet kende!) Voor het overige bleven Henk Verschuren, Pierre van Zinnen, John van Turnhout, Eric Langelaan, Piet Langelaan, Cees Willemse, John van Houten, Theo Jukes, Cees van Sluijs, Arnold van Tilburg en Ben Wesseling redelijk mooi bij elkaar. Na de afdaling van de Wanne werd er zoals gewoonlijk weer in Stavelot gerust. Deze keer bij Auberge St. Remacle. Ook de tweede etappe werd keurig netjes afgelegd. Wel was er onderweg een valpartij te noteren van 3 toerfietsers van een collega-vereniging, die in de afdaling naar Spa in het donker onder de bomen een gat in de weg over het hoofd hadden gezien. Het blijft altijd oppassen in zo'n afdaling als je niet ver voor je uit kunt kijken. Om 14:30 uur was men weer terug bij de auto's en kon er gegeten en gedronken worden. Om 16:00 uur vertrokken ze weer voor de terugreis en om 18:00 uur was iedereen weer in Roosendaal.

De thuisblijvers konden met Kees Ruyten een ritje van 120 km rijden. Om 8:00 uur vertrok Kees met 6 man om via Bavel en Molenschot naar Den Hout te rijden. Daar werd koffie gedronken en van de zon genoten voordat ze aan de terugweg begonnen.

Zondag reed groep 1 en 2 samen de VKT-clubrit met John. Maar liefst 22 deelnemers meldden zich om deze rit mee te rijden, al waren er wel enkele deelnemers die voor de Van Krimpentoer waren gekomen. Die wordt echter volgende week gereden. Het parcours leek verdacht veel op dat van de Kroegentocht, maar dan zonder de kroegen! Geen rust deze keer dus voor groep 2, maar gewoon 60 km aan een stuk door meefietsen. Bij aankomst in Huis ten Halve smaakte de koffie daardoor wel dubbel zo lekker als anders!

Zaterdag 16 september werd de Euraudax Propagandatocht van 100 km gereden. Het weer was fantastisch mooi en daarom viel de opkomst ietwat tegen: 20 AKN-ers en 2 leden van andere verenigingen schreven zich 's ochtends bij Huis ten Halve in voor een mooie tocht naar Kruiningen. Onder leiding van Theo verliep dat zonder problemen. Tot genoegen van velen was het slechte stukje Mariabaan uit het parcours gehaald. De kasseitjes in de Ossendrechtse polder bij het spuihuis zaten er tot genoegen van weer anderen gelukkig nog wel in... Over de binnendijken tussen Rilland en Kruiningen werd de rustplaats "De paardenruif" bereikt. Zonder problemen en met de constante aanwezigheid van bewaarengel Peter Kuijstermans in de volgauto werd omstreeks half twee weer bij Huis ten Halve afgemeerd.

Uw speciale verslaggever stond op post in Rilland om de passerende groep op de foto te zetten.

Op de rit van zondag 17 september kwamen maar liefst 26 leden af. Deze door good old Jan Dinkelaar voorgereden rit was dan ook de enige echte Van Krimpentoer. Jan had deze keer gekozen voor een rondje langs de Bergse Plaat en Mattemburgh. Ook dit jaar lukte het hem weer om de deelnemers veel onbekende paadjes voor te schotelen, wat zeer gewaardeerd werd. Dat de deelnemers  bij aankomst in Huis ten Halve gebak en twee gratis consumpties aangeboden werd, door sponsor Marco Wilschut van Van Krimpen B.V, viel bij aankomst al even goed in de smaak!

Zaterdag 23 september was de animo om de Vijfbruggentocht in Barendrecht te rijden bij AKN niet erg groot. Zes leden vertrokken vanuit Roosendaal en Piet Langelaan kwam natuurlijk rechtstreeks uit de Randstad naar Barendrecht. Ook Cees Willemse had gemeld de rit te willen rijden, maar omdat hij vroeg terug moest zijn vertrok hij eerder en reed hij de rit op eigen gelegenheid. De rit was erg mooi dus wat wil je nog meer? Nou bijvoorbeeld dat iedereen zonder ongelukken de rit uit kan rijden! Dat lukte Cees niet. Na de rust in Geertruidenberg ging het mis. In 4e positie in een groep waarbij hij na de rust aangesloten was schoof zijn buurman in een oliespoor onderuit, waardoor Cees over de kop ging en op zijn hoofd terecht kwam. Door de klap was hij even buiten bewustzijn, maar gelukkig kon hij daarna nog wel alles bewegen. Door de organisatie werden ze samen met hun kapotte fietsen opgehaald en naar Barendrecht gebracht. In het ziekenhuis in Breda heeft Cees nog foto's laten maken, maar daarop was geen verder letsel te zien. Zijn gezicht is wel behoorlijk gehavend, want bril en helm hebben daarin hun sporen nagelaten. Al met al dus een goede afloop dankzij de helm!

De thuisblijvers reden 13 man sterk met Wim naar Willemstad via Gastels Veer en de Prinsenlandpolder. Een mooi ritje, maar dat is Wim wel toevertrouwd!

Zondag had John groep 2 en ondergetekende reed met groep 1 de nieuwe clubrit Zuid-West. Het vooruitzicht van lekkere koeken in De Wildert deed 10 leden besluiten om met groep 2 mee te gaan. Helaas ging het ook hier mis, want net voorbij de Wouwse Tol kwam Jack van Zeggeren met zijn voorwiel tegen het achterwiel van zijn voorganger en kwam ten val. Hij nam Jan Dinkelaar in zijn val mee. In zijn helm zaten twee grote deuken en de onderdelen aan zijn stuur waren allemaal verbogen. Jan kwam met schaafwonden aan arm en been uit de strijd. Nadat alles een beetje teruggebogen was, reden Jan en Jack samen terug naar huis, want veilig verder rijden in de groep was niet mogelijk. Terwijl de schade opgenomen werd passeerden wij met groep 1 toevallig ook, maar wij dachten dat er iemand lek had gereden, dus wij hadden de grootste lol. John concludeerde daaruit meteen dat we hem de loef af zouden steken en snel in De Wildert hun plaats in zouden nemen. Maar zo zijn we niet John! (tenminste niet altijd...) Wij reden keurig onze route via Hoogerheide, Ossendrecht en Putte en weer terug via de Kalmthoutse Heide. Onderweg bleek dat diverse mensen de conclusie hadden getrokken dat we de Westbrabantse Ardennen zouden rijden en alle klimmetjes op gingen zoeken. Maar dat stond er niet heren! Alle bultjes werden dus keurig vermeden en in een mooi gelijkmatig tempo werd de Zuidwesthoek doorkruist. Bij Nispen kwamen we precies tegelijkertijd met groep 2 binnen rijden. Dat gaf Jan Buijk wel een goed gevoel, want nu kon hij tenminste zonder te liegen beweren dat hij met groep 1 meegereden was! Door groep 2 op kop werd meteen het tempo fors opgeschroefd en dik boven de 30 op Huis ten Halve afgestormd. Groep 1 kon maar ternauwernood bijhouden!
Jack van Zeggeren kwam in zijn gewone kloffie nog even laten zien dat hem verder niets mankeerde en Tonnie en ondergetekende vierden nog even hun respectievelijke 65e en 51e verjaardag. Toch nog een mooi einde van een schadevol weekend!

Zaterdag 30 september was iedereen erg te spreken over het ritje van Kees Ruyten naar Riel. Op voorhand was iedereen daar eigenlijk al van overtuigd, want de groep vertrok 18 man sterk in Roosendaal en werd onderweg nog versterkt (?) door Jos Diephuis en Pierre Lasaroms. Kees had deze keer bij wijze van experiment Google losgelaten op de route en daardoor enkele interessante nieuwe weggetjes gevonden. Zelfs Christ kende ze nog niet, dus dan is het echt nieuw! Bij de manege werd weer gerust en daar was Simon best blij mee, want het programma bestond voor hem voornamelijk uit het voortdurend aanklampen bij zijn voorganger. Op de terugweg vanuit Riel zat de wind lekker tegen en het aantal kilometers behoorlijk mee, want in plaats van de beloofde 100 waren het 115 km deze keer. Toch wel iets waar we wat beter op moeten gaan letten als toercommissie, want alhoewel je nooit kunt plannen hoe laat je terugbent (denk bijvoorbeeld maar aan lekke banden) moeten de leden er wel van op aan kunnen hoe groot de afstand is.

Zondag 1 oktober reden 11 duo's en 7 enkelingen de Tweede Regelmatigheidsrit. Er stond een strakke zuidwestenwind en vanaf Helwijk was dat dus flink aanpoten geblazen. Toch had menig AKN-er zijn krachten onderschat, want Pierre concludeerde na afloop dat de meerderheid te snel had gereden. Cees Mathijssen was deze keer de man die (bij afwezigheid van die andere Cees uit zijn familie) de hoogste gemiddelde snelheid had opgegeven: 27,7 km/u. Het gerucht gaat dat hij volgend jaar daar nog gerust een paar kilometer bij kan doen... Natuurlijk was er de vaste evaluatie achteraf. Er bleken diverse leden verkeerd gereden te zijn bij de Barlaaksedijk / Boerendijk. De Barlaaksedijk schijnt nog van naam te veranderen voor die afslag en het nummer op de ANWB-paal was moeilijk te lezen. Simon had in Roosendaal al lek gereden en kwam op dat punt zijn maatje Jos tegen. Zo konden ze samen weer verder. Om de verloren tijd weer een beetje goed te maken nam Jos de kop. Zijn supporters hadden langs de Vliet nog wat aanmoedigingen op de weg gekalkt, maar dat hadden ze beter voor Simon kunnen doen, want die zat het achterwiel van Jos te vervloeken. Arnold van Tilburg was al twee keer verkeerd gereden toen ik hem bij de Boerendijk passeerde en ging in de achtervolging op mij om zo wat tijd goed te maken. Gezamenlijk reden we (beukten we) tegen de wind in naar Roosendaal. Dat we ook over de Kruisweg reden was volgens Henk Jongeneelen illustratief voor hoe hij zich voelde. Hij had die stukken niets gezien, alleen maar "af"... Zoals ieder jaar blijft de uitslag van deze rit geheim tot aan de Nieuwjaarsreceptie. Dan zullen de Regelmatigheidskampioen en Clubkampioen die uit deze rit naar voor zijn gekomen, bekend gemaakt worden.

De Bidon sloot ook deze dag het seizoen af. Omdat 6 leden gelijk eindigden was er nog een barrage nodig. Jacques van der Heijden (ook lid bij AKN) benaderde zijn streeftijd het best en ging met de bloemen naar huis.