zomaar (?) een tocht in 1999
Na een lange zomerse periode was het weer plotseling omgeslagen. De voorgaande avond werd er bij het weerbericht zelfs gesproken over mogelijk 50 mm regen. Daar sta je dan meteen voor het bekende dilemma: als ik ga fietsen regent het de hele dag en als ik thuis blijf zit ik me de hele dag achter de gordijnen te verbijten omdat ik zo stom was om niet te gaan. Wat doe je dus in zo’n geval? Eigenlijk is er maar een goede oplossing en dat is: GAAN. Zeker als voor de komende dagen nog meer van zulk weer voorspeld wordt.
Om 10 voor 8 stond ik dus alleen bij Huis ten Halve. Dat beloofde geen grote opkomst en inderdaad arriveerden alleen de toerleider en nog 3 leden voor 8 uur bij Huis ten Halve. Ik spreek uit eigen ervaring als ik zeg dat je dan als toerleider teleurgesteld bent. Ook in dit geval: de toerleider had de 120 km drie keer verkend, waarbij hij de derde keer een afspraak had gemaakt met een cafébaas om speciaal voor ons 2 uur eerder open te gaan. En dat voor maar 5 deelnemers… Bijkomende pech was nog dat ook de eerste door hem georganiseerde rit dit jaar compleet in het water was gevallen.
Al regende het nog maar zachtjes bij het vertrek, de donkere lucht beloofde niet veel goeds. Al op het fietspad naar Nispen barstte de bui los en zo bleef het de eerste 2 uur. Toch bleef de stemming goed en na nog, per ongeluk, een extra rondje arriveerden we bij de rust. Daar had de eigenaar al een stapel handdoeken klaarliggen (!) voor ons. Onze toerleider trakteerde ieder op, naar keuze, rijstevlaai of appelgebak met ijs en slagroom. De cafébaas was supervriendelijk en de lucht begon al duidelijk op te klaren. Onder tafel waren ondertussen wel een vijftal plasjes water verschenen, wat de toerleider deed besluiten om even een dweil te vragen om het op te dweilen. Natuurlijk wilde de eigenaar daar niets van weten. Na drie kwartier stapten we dan ook vol goede moed weer op onze fiets voor de resterende 65 km. Ook daar was duidelijk zorg aan besteed, want net als op de heenweg duurde het tot ongeveer 10 km buiten Roosendaal voor ik op bekend terrein kwam. Volgens mij hebben we elk verborgen weggetje tussen de rust en Roosendaal opgezocht!
Ondanks enkele lichte buitjes arriveerden we zo goed als droog bij Huis ten Halve. Daar werd het tekort aan vocht nog even aangevuld en afgesproken dat we pas om kwart over 2 terug waren gekomen in Roosendaal. Met een prima alibi en nogmaals een bedankje aan onze toerleider konden we daarna met een goed gevoel naar huis rijden.