Clubmidweek Putten (Gld) 2009

Voor de tweede keer stond er een clubmidweek op het programma van AKN. Pierre had dit jaar geen goed-weergarantie afgegeven en 's maandagsmorgens zag het er nog naar uit dat dat niet ten onrechte was. 's Morgens vroeg had het nog geregend en het was zwaar bewolkt. Toch stonden alle gezichten vrolijk bij de koffie in Huis ten Halve voor de start, ook dat van Jan Buijk die helaas niet mee kon fietsen omdat Marian in het ziekenhuis lag i.v.m. een galstenenaanval.

Voor sommige leden was het nog even zoeken naar het juiste vervoermiddel, want tegelijkertijd met ons vertrok ook een bus van de Zonnebloem bij Huis ten Halve. Uiteindelijk koos toch iedereen voor de fiets en kon Theo om negen uur het startsein geven aan medevoorrijder Wim Mouws en de rest van de meute voor de eerste etappe van 80 km. Omdat de fietsbrug naar Zevenbergen in onderhoud was moest de route ietwat aangepast worden en ook bij Geertruidenberg was het even zoeken naar de juiste weg.

De tweede etappe hadden we nog steeds de wind goed in de rug en begon het steeds harder te waaien. Daar werd niet over geklaagd! Cees Mathijssen en Cees van Sluijs namen deze 60 km de kop (en af en toe de verkeerde weg). Kees Ruyten reed heel verstandig lek toen Anton nog bij de groep zat, dus dat was vlug gefikst. Op de Lekdijk konden we zelfs al genieten van een zonnetje. Een klein stukje hadden we de wind daar opzij en werd de groep behoorlijk opzij geblazen, maar verder peddelden we rustig voor de wind. Na Culemborg gingen we met het veer over de Lek naar Schalkwijk. Dim mocht zelfs in de stuurhut komen onderhandelen over groepskorting en verdiende zo weer € 4,- voor de club.

Na Wijk bij Duurstede mochten we de Amerongseberg beklimmen, waarna we in Scherpenzeel soep kregen bij restaurant Mona's van Landal Green Park Klein Ruwinkel. Er was keus uit tomatensoep en groentesoep, maar de soep was helaas lauw, flauw en waterig. Anton had erg veel moeite om Mona's te vinden, want hij had niet gezien dat het bij Landal hoorde en reed zo'n keer of vijf de weg op en neer om ons te zoeken. De laatste etappe was maar 30 km, zodat Alfons en Chris Sonke een makkie hadden. Helaas misten zij al snel een afslag, zodat we onverwachts toch dwars door Barneveld moesten. Uiteindelijk kwam de groep bij Voorthuizen weer op de route en arriveerden we om 17:15 uur bij hotel Hampshire Inn Mooi Veluwe, een prachtige locatie met geweldige bediening.

Over Jolanda de Vries, leerling-gastvrouw, ging al snel het gerucht dat ze familie was van Arnold v.d. Maat. Hij schijnt eigenlijk Nol de Vries te heten, net als iedereen van de familie De Vries ook al op jonge leeftijd te vondeling gelegd te zijn, maar is dus uiteindelijk toch nog goed terecht gekomen... In de loop van de avond haalde Wim nachtportier Jan ("dieje kale") erbij om haar te promoveren tot gastvrouw, want het moet gezegd dat ze als een volleerd gastvrouw de bar beheerde.

Daardoor was het goed vol te houden in de bar, waar Wim precies wist hoe hij Jolanda en Jan aan moest spreken in deze streek, die bekend is om zijn vele kippen en eieren: je roept gewoon "Ei, ei" voor elke zin die je begint en ze luisteren automatisch ! Christ Couwenbergs haalde de Griechische Wein nog even boven, maar deed dat wel wat verstandiger dan enkele jaren geleden... Dat we de hele dag wind mee gehad hadden bleek die avond ook uit het feit dat om 1 uur nog bijna 20 van de 32 deelnemers in de bar waren. De echte die-hards deden er nog 1 uurtje bij en werden beloond met frikadellen van de zaak. Om half drie dronken Alfons, Henk en Pierre hun laatste consumptie van het huis leeg en kon de rust weerkeren in de bar.

Dinsdagmorgen werd bij het ontbijt beslist dat we gingen fietsen. Jan Buijk was daarbij ook aangeschoven, want hij wilde toch graag een dag van de clubmidweek meepakken en was 's ochtends met de auto uit Roosendaal gekomen. Dim en Willy hadden een slechtweerprogramma achter de hand, maar de weersvoorspellingen gaven aan dat het in ieder geval 's ochtends droog zou blijven. Zodoende dat we om 10 uur vertrokken onder leiding van Theo, Hans, Gerrit en Elton van de Veluwse Wielervrienden. Gerard Loontjens had Theo, die kapitein was bij de Gardejagers in de tijd dat Gerard daar ook bij was, daarvoor benaderd. Bij de start was de een wat frisser aanwezig dan de ander. Wim had eerst nog wat reparaties moeten verrichten op de kamer, omdat hij 's nachts iets te nadrukkelijk op het nachtkastje had geleund. Gerard was er wakker van geworden en hoorde Wim "amaaj, amaaj" mompelend overeind krabbelen en zijn bed opzoeken.

Zodoende dat Wim niet helemaal fris op de fiets zat. Toch draaide hij keurig mee op kop, onder het motto van " 's avonds een man... 's middags een dweil..." . We volgden het schema van de Veluwse Wielervrienden die na elke 2 á 3 km 1 plaats doorschuiven en dat werkte heel aardig. Helemaal droog bereikten we via Legerbasis Nieuw Milligen, Radio Kootwijk en Beekbergen het Vliegveld Teuge. Daar konden nog wat herinneringen aan de diensttijd op Nieuw Milligen opgehaald worden onder het genot van een kopje koffie met natuurlijk gebak. Toen het tijd was om te vertrekken was het inmiddels gaan regenen. Willy moest eerst nog een lekke band verwisselen, voordat we konden vertrekken. Via Apeldoorn, Gortel, Vierhouten, Elspeet en Garderen reden we terug naar ons hotel. Onderweg zorgde de regen er voor dat we toch minder van de omgeving konden genieten dan normaal. Met nog een lekke band voor Toon v.d. Broek, die alleen tijdens clubweekenden en clubmidweken lek rijdt, en nogmaals voor Willy kwamen we drijfnat en onder de modder aan om 15:15 uur. Het afscheid van de Veluwse Wielervrienden was daarom kort maar hartelijk. Na een heerlijke douche was het leed al gauw geleden en kon op bed of in de bar het avondeten afgewacht worden. Ook Ina en Jan Dinkelaar kwamen nat aan bij het hotel. Zij hadden samen een korte knooppuntenroute met hindernissen gereden. Er zat namelijk een slag in haar achterwiel en pas bij de derde fietsenmaker waar ze langs ging, was men in staat om haar te helpen. Daarbij was ook nog een knooppunt niet te vinden, viel Jan toen hij tegen Ina's achterwiel aankwam, moest er een plek gevonden worden om er 3 pleisters op te laten plakken en begon het ook heerlijk te regenen. Kortom een ritje met hindernissen!

Het diner was weer keurig verzorgd, met deze keer een lekkere ribeye bij het hoofdgerecht en een lekker ijsje toe. Ina verwende Cees van Sluijs nog met haar ijsje, zodat hij niet van de honger om moest komen. De avondwandeling werd nu maar door 10 leden gelopen. Pierre had de vorige avond het wandelen al afgezworen en de rest wilde de eerste helft van Barcelona-Chelsea niet missen. Vooral ook niet omdat Cees Mathijssen even snel een voetbalpoultje opgezet had. Winnaar daarvan werd uiteindelijk John van Houten, die zijn gewonnen prijzengeld door Pierre als fooi aan het bedienend personeel liet geven. Na de wedstrijd ging het merendeel van de leden naar bed. Zelfs Pierre dacht erover om wat eerder te gaan slapen, maar dankzij nog een aantal laatste rondjes lukte het Alfons, Henk en Willy toch om hem tot sluitingstijd 1 uur aan de bar te houden.

De volgende ochtend was het alweer tijd om te vertrekken naar Roosendaal. Gelukkig voorspelde het weerbericht noordoostenwind en een droge dag. Door de meeste deelnemers werd de fiets nog vlug even gepoetst en van een druppeltje olie voorzien. De tassen werden in de bus bij Anton geladen. Jan, de nachtportier had even daarvoor nog lachend een extra tassencontrole aangekondigd toen hij zag dat Alfons bij het lunchpakket van het hotel (keurig tasje met halve liter fris en een lekkere reep, net als de dag ervoor) nog 8 broodjes en krentenbollen klaar maakte, maar we konden toch gewoon om negen uur vertrekken. Na 200 meter stonden we al stil, want Willy had weer een lekke band. Deze keer reden Alfons en Chris wel goed rondom Barneveld en loodsten de groep tot bovenop de Amerongse Berg. Bij de sprint bergop waren de voorrijders duidelijk in het voordeel, want die mochten niet gepasseerd worden... Zodoende kwamen Toine, Cees M., Toon en Alfons gelijk boven. Daar werd een drink- en plaspauze gehouden en maakte Anton van de gelegenheid gebruik om Willy's kapotte band te verwisselen. Na 100 meter klapte die echter alweer van de velg af, waardoor de groep net buiten Amerongen alweer stil stond.

In Wijk bij Duurstede dronken we koffie met appelgebak op een heerlijk terras op een binnenplaats: uit de wind en in de zon. Toen Arnold v.d. Maat zag dat ze nog bedienend personeel boven de 16 vroegen, meldde hij zich meteen bij de bazin met de vraag wanneer hij kon beginnen. Toen zij enigszins van haar verbazing was bekomen, mocht hij toch meteen aan de slag. Jammer genoeg moesten wij op dat moment weer verder, anders had hier misschien nog wel een nieuwe carrière voor hem in het verschiet gelegen... Theo en Wim namen na de rust de kop weer over en loodsten ons via twee pontjes naar Dussen. In Dussen dronken we bij de Koppelpaarden koffie op het terras, al waren er wel enkele leden die liever binnen hun koffie dronken. Jan Dinkelaar en Ina namen daar afscheid van de groep en Cees en Cees kregen de taak om zonder fouten de groep naar Roosendaal te brengen. Met een beetje hulp van Theo (en sabotage bij Keizersveer, waardoor ze toch weer verkeerd reden) lukte dat allemaal keurig. Net buiten Geertruidenberg kwam Ben nog ten val toen er bij het einde van het fietspad achterin de groep hard geremd en uitgeweken moest worden. Gelukkig bleef het bij een schaafwondje op zijn knie.

Arnold v.d. Maat reed net buiten Zevenbergen nog lek, maar om vijf voor half zes waren we toch terug bij Huis ten Halve, waar Alfons het nog presteerde om in de laatste 10 meter zijn derailleurwieltje los te trappen. Terwijl er aan tafel nog een afsluitend drankje werd gedronken, nam de een na de ander afscheid, natuurlijk na Willy, Theo en Anton bedankt te hebben voor weer een zeer geslaagde clubmidweek. Dim had die bedankjes al eerder in ontvangst genomen, want hij was net als Toon Feijns bij Standdaarbuiten naar huis afgedraaid.