ER ZIJN ZO VAN DIE DAGEN…
Er zijn zo van die dagen die je nog lang bijblijven: jaren later kun je ze moeiteloos weer voor de geest halen. Al fietsend met AKN kun je het ineens zomaar treffen dat je tegen zo´n dag aanloopt. ´s Morgens rijd je nog in het donker op de fiets naar Roosendaal om daar 70 km te fietsen. De temperatuur is goed, het weer droog en de wind zwak: kortom een prima fietsdag ligt voor de boeg. Zonder problemen bereik je het clublokaal, waar uiteindelijk 14 man klaar staan om met Tini Buysen en Ad v. Iersel naar Willemsdorp te vertrekken. Het gesprek gaat nog even voor de rit van de vorige dag naar De Lork bij Lichtaart. Ook daar waren ze met 14 man. Jac Willekens en Ad Rens hadden er blijkbaar zo hard aangetrokken dat het gemiddelde op 27,4 km/u uitkwam en ze zelf het tempo niet meer konden bolwerken op kop. Tini spitste daarbij zijn oren en je zag hem denken…
Je vertrekt en al snel blijkt dat de rit niet naar Willemsdorp (net boven Moerdijk aan de andere kant van het Hollands Diep) gaat maar "gewoon" naar Willemstad. Tini vindt dat blijkbaar geen stad, zodoende… Je babbelt wat over afspraken en je komt op het onderwerp lekke banden. Een lekke band kost al vlug 8 minuten als het een beetje tegen zit. Nog maar net in Oudenbosch kunnen we de proef al op de som
nemen: John rijdt lek. Zowel Henk als ik kijken automatisch op onze horloges om de tijd op te nemen. Echter, daar komt Louis Mouws al aan en John hoeft alleen nog maar zijn fiets vast te houden: Louis doet het werk. Dat wordt vast geen 8 minuten, eerder een minuut of drie! Onder toezicht van de rest gaat het bandje eraf, John geeft een nieuwe band aan en … die is wel erg klein, formaat rolstoelwiel. Louis doet nog wel een poging, maar halverwege het wiel is het rubber op. John denkt dat door de band op te pompen, het wel gaat lukken. Onder grote hilariteit moet hij zijn pogingen toch staken. John is zo van streek dat het hem niet meer lukt om de volgende band op te pompen, zodat Louis dat ook voor zijn rekening moet nemen. Als het achterwiel er weer in gaat blijkt de derailleur zich niet meteen te spannen. John wordt allengs zenuwachtiger en is zo opgelucht als alles weer goed komt dat hij met twee voeten in de hondenpoep trapt waar wij met zijn allen elkaar de hele tijd voor gewaarschuwd hadden. Henk en ik kijken elkaar gelukzalig aan: maar liefst 11 minuten oponthoud deze keer. Dat zit dus wel goed met dat gemiddelde van 8 minuten, we hebben weer gelijk! Voort gaat het weer en hoe verder we komen hoe dichter we in de buurt van de 27 km/u komen. Zal het dan toch…? Na Willemstad krijgen we de wind in de rug en terwijl John zit te bedenken van wie hij dat bandje gekregen heeft (de mogelijkheid dat hij het zelf gekocht heeft bestaat voor hem niet), klimt het gemiddelde verder naar 27,5 km/u. Jac en Ad zijn verslagen! Bij aankomst in Huis ten Halve is John eruit: het moet van Dimphy van Opdorp of Rob Smits zijn, want daar heeft hij wel eens een bandje van gekregen. Ze kunnen het niet tegenspreken, want ze zijn er niet, maar de andere AKN-ers blijven sceptisch! Het bewuste bandje belandt, als de tweede groep van 11 AKN-ers binnen komt en het verhaal meteen te horen krijgt, al heel snel op de grond: John geeft zich over!Wanneer was dat ook al weer dat John dat kleine bandje bij had?
John Suykerbuyk was net vorige week 40 jaar getrouwd. Alfons werd de dag erop 47. Marco Wildschut betaalde voor de eerste keer bij Huis ten Halve met Euro´s, want hij was in 2002 nog niet geweest. Ad v. Iersel moest vlug zijn, want hij moest nog naar het Dolfinarium. Pierre van Zinnen moest naar huis, want het was koopzondag en "dan weet je het wel". Willy had al een folder bij met het waarschijnlijke adres van ons onderkomen bij het komende clubweekend. Wim Mouws reed met de tweede groep
mee en constateerde dat er bomen langs de weg stonden: in de ritjes met de eerste groep had hij steeds gedacht dat het een dichte schutting was. Toontje Schuurbiers zat, 79 jaar jong, lekker te genieten. Jan Dinkelaar reed in volle vaart door naar huis (oei, oei, als die maar niet te laat kwam). Er ging weer 7 Euro in de pot, maar Cees van Sluijs wist niet of hij die wel op ging drinken.O ja, toen!
Alfons Govers