CLUBWEEKEND DRIEBERGEN 2012

Het zag er niet echt naar uit dat we net als het jaar ervoor een droog clubweekend zouden gaan beleven. Tot 's morgens vroeg regende het en alle deelnemers waren dan ook voorbereid op diverse natte pakken. Voor het zuiden van Limburg werd dik 20 graden voorspeld en de rest van Nederland zou het die zaterdag moeten doen met een graad of 12. Nadat Anton en Leo de bus weer helemaal propvol gepakt hadden met bagage, suikerwafels en flesjes water en limonade en natuurlijk de noodzakelijke reservewielen kon iedereen vooraf nog even genieten van een bakje koffie of thee. Theo en Dim gaven de deelnemers nog wat tips voor een goed verloop van het weekend, waarna de aanwezige familie ons uit kon zwaaien. De weg was wel nat, maar het regende niet. Net als vorig jaar rouleerden de voorrijders weer per 5 kilometer een plaatsje. De eerste keer rouleerde de ene helft links- en de andere helft rechtsom, maar daarna werkte het systeem weer uitstekend bij de noordoostelijke tegenwind met een kracht van 3 tot 5.

De eerste lekke band konden we noteren net na de Lamgatsebrug. Peter Schoonen was de gelukkige die zelf kon repareren, want de bus kon daar natuurlijk niet volgen. Bij de rotonde aan de Langeweg aangekomen kon Wim melden dat hij ook een lekke band had. Op deze plaats kon de auto weer aansluiten, dus was dat met hulp van Leo zo gefikst. Net voor Heikant was Henk nummer drie die lek reed en net voor Geertruidenberg Thijs de Baat. Na wat geslalom over het opgebroken fietspad naar Keizersveer werd doorgereden tot wegrestaurant Napoleon. Daar werd op de parkeerplaats een wagenstop gehouden. Cees van Sluijs deelde gul de wafels uit. Arnold v.d. Maat miste dit en kwam bij de wagen informeren of er nog grote wafels waren, maar er waren leden die dachten dat hij die al had...

Vlak voor Gorinchem reed Pierre lek, precies op de plaats waar de bus ons op stond te wachten. Hij hoefde alleen maar even de dijk bij de parkeerplaats over te steken om zijn wiel te kunnen wisselen. Vanuit het standpunt waar de groep stond te wachten, was de bus net niet te zien. Henk belde dan ook naar Leo met de vraag waar ze stonden, waarop Leo kon melden dat hij maar even achterom moest kijken. De vraag rijst echter wel of die Bostella-bandjes nu echt wel zo goed zijn als ze daar in het café steeds beweren.... Nadat Theo de groep even links-rechts langs het station geleid had kon langs het Merwedekanaal het AC-restaurant Meerkerk opgezocht worden. Onze eerste echte stop. Koffie, thee en appeltaart stond daar al klaar. Er kon zoveel genomen worden als we wilden en dat gold zelfs voor het appelgebak, want het leek wel of Dim een aanbieding losgepeuterd had bij de directie: 40 stukken appeltaart halen en 30 betalen! De stukken waren echter zo groot, dat niemand zich aan een tweede stuk durfde te wagen, een unicum bij een clubweekend! Thijs de Baat kreeg na wat aanvullende instructies de koffiekan open en schonk vrolijk de kopjes vol. Bij het wegrijden had Arnold even last van dyscalculie, want hij wist het nummer van zijn cijferslot niet meer. Na wat proberen lukte het net voordat een kniptang opgezocht werd. Henk kwam er toen nog achter dat zijn handschoenen nog binnen lagen, dus het duurde even voordat de groep die al gaan rijden was, de rest weer zag aansluiten. Via Vianen, Lexmond en de Lek ging het na de Beatrixsluizen bij Nieuwegein naar het landelijke Thull en 't Waal, om langs Schalkwijk in Driebergen te arriveren. Bij hotel Grand Café De Bergse Bossen hadden ze een vergaderruimte ingericht voor onze fietsen. Dat wil zeggen: de vloer helemaal afgedekt en afgeplakt en tafels neergezet waar de fietsen tegenaan gezet konden worden. Omdat we de hele dag geen regen hadden gehad viel het met de viezigheid echter reuze mee.

 Daarna kreeg iedereen zijn kamersleutel en kon men zich op gaan frissen onder de douche en aansluitend in het grand café, waar het eerste drankje gratis was. De Leffe van het vat deed het daarbij goed. Jan Buijk had ondertussen bij iedereen de bestelling opgenomen voor het avondeten. Daarbij had iedereen de keuze uit 3 voorgerechten en 3 hoofdgerechten. Je hoefde dus alleen twee nummertjes te onthouden. Dat was toch niet voor iedereen even simpel, want eenmaal aan tafel had toch iemand het voorgerecht van Leo. Gelukkig vindt Leo alles lekker, dus dat was geen probleem. Dat de soep met paling koude soep was, had niet iedereen verwacht. Toon Verstraten en Kees Schijven waren er duidelijk door verrast, maar genoten daarna des te mee van het hoofdgerecht. Dim vroeg en kreeg van de leden nog een applaus voor de voorrijders die de hele dag de groep zo keurig uit de wind hadden gehouden. Alfons en Cees v. Sluijs gingen al meteen staan, want die dachten dat "het Hare Majesteit misschien wel had behaagd..." De röstischijfjes bij het hoofdgerecht smaakten goed, maar op de rode bietjes was niet iedereen even dol. Toen Theo aan de aangrenzende tafel vroeg om hun schaaltje rösti kreeg hij dat prompt; alleen was het wel leeg. Drie keer raden wie het aangaf! Het toetjesbuffet werd zowat geplunderd, zo snel was het op. Het smaakte dan ook overheerlijk. Voor koffie na moesten we ons weer in het grand café melden. Vandaar gingen de meeste leden nog even de jas halen om in het spoor van Gerard nog een half uurtje te wandelen. Gerard blijkt daar in zijn jeugd zo'n 14 jaar gewoond te hebben en nam ons mee voor een wandelingetje van een half uur heen en terug naar "t grote bos" een vakantiepark in de buurt. Thijs bleef samen met nog enkele anderen lekker een krantje lezen en tv kijken, want hij had zijn wandelschoenen niet mee. Bas en Christ waren hun jas vergeten, maar trokken lekker hun windjack aan en gingen wel mee.

In het grand café was het daarna goed toeven. Er werd nog uitgebreid teruggeblikt op eerdere clubweekends en natuurlijk was ook voetbal een favoriet gespreksonderwerp. De genuttigde consumpties konden ondertussen zonder problemen op kamernummer ingeboekt worden. Wel was nog even twijfelachtig of je nu kamernummer 22 of 44 op moest geven als je met zijn tweeën in kamer 4 zat. De leden die kamer 22 hadden wisten het antwoord wel! Om iets na half 12 kondigde het personeel aan te willen gaan sluiten, maar met nog zeker 13 man aan de bar vonden we dat een beetje overdreven. De officiële sluitingstijd was immers half 1. Zodoende konden we om half 1 onze kamers op gaan zoeken, al was er toen nog iemand die nog zeker voor een euro bier in zijn glas had zitten. Bas lag toen al lekker te slapen, zonder stoel onder zijn voeten, want de bedden waren lang genoeg en lagen heerlijk.

Zondagmorgen kon er vanaf half 8 ontbeten worden. Lunchpakketten hoefden niet gemaakt te worden, want 's middags na terugkomst van het Spoorwegmuseum zouden we weer in het hotel lunchen. Om 10 over 9 kon iedereen instappen in de luxe touringcar die voor ons gereserveerd was. Na een half uurtje nam de chauffeur afscheid van ons, want hij reed door naar Drachten. Na even wachten konden we daarna onder leiding van 2 gidsen het Spoorwegmuseum gaan verkennen. Wat mij vooral bij is gebleven zijn de prachtige Koninklijke wachtruimte en de sobere inrichting van het Koninklijk rijtuig van koningin Juliana en prins Bernhard; een inrichting die hoegenaamd niets koninklijks had! Daarna kon er lekker koffie gedronken worden en op eigen gelegenheid Wereld 2 en 3 verkend worden. Zo af en toe werd daarbij de naam van Jacques van der Heijden nog genoemd. Cees van Sluijs was erg geďnteresseerd in de stoomlocomotief 3737 waarop hij als kind nog had mogen meerijden. Om 13:00 uur stond iedereen volgens afspraak weer buiten, om met de bus terug te gaan naar het hotel. De buschauffeur bleek zich echter vergist te hebben: hij had naar Drachten moeten rijden nadat hij ons weer bij ons hotel had afgezet. Zodoende moest er een andere bus geregeld worden. Dim hield echter het hoofd koel en al om kwart over 2 stond een vervangende bus voor ons klaar. In de tussentijd waren een aantal leden de buurt aan de overkant van de singel gaan verkennen en was ongeveer de helft terug gelopen naar het museum om daar onder het genot van een kopje koffie te wachten. Jos Dierks nam er meteen ook maar een lekkere punt honinggebak bij. Om kwart voor 3 konden we dan alsnog gaan lunchen met aspergesoep en heerlijke broodjes. Een kleine steekproef had Dim en Willy al getoond dat de wens er toch wel was om nog te gaan fietsen. Dat werd bevestigd toen iedereen zijn hand opstak om te gaan fietsen en niet te wandelen.

Om half vier vertrokken we onder leiding van Dim en Willy voor een knooppuntenroute via Austerlitz, Soesterberg, Leusden, Maarn, Woudenberg, Amerongen, Leersum en Doorn terug naar Driebergen. Het voordeel van die knooppuntenroutes is dat ze erg mooie plekjes aandoen. Het nadeel dat ze vaak voeren over smalle fietspaden door de bossen, die ook af en toe onverhard zijn. Peter Schoonen vond het prachtig, want hij verklaarde dat het mountainbikeseizoen voor hem niet lang genoeg kon duren... Toen de voorrijders een afslag misten ging het fietspad over in een brede bosweg vol gaten en kuilen, maar zonder problemen bereikte iedereen de overkant en kon daarna de route weer opgepakt worden. Ook deze dag had Thijs weer een lekke band en ook Toon v.d. Broek laat geen clubweekend voorbij gaan zonder lek te rijden. Deze keer in de aanloop naar de Amerongse Berg. Hij schijnt dan ook alleen bij AKN lek te rijden. De Amerongse Berg werd niet echt beklommen, maar het bleef bij een beetje vals plat langs de flanken. Daarna kon er gedoucht worden was er sprake van een driedeling: op het terras in de (voorzichtig aanwezige) zon, in het grand café bij het beamerscherm of in de tv-zaal naar het grote scherm voetbal kijken. Daarbij kon een onpartijdige buitenstaander mogelijk het idee krijgen dat Pierre misschien niet zo'n grote fan van Ajax is...

Omdat er alleen voor ons deze avond een diner geserveerd werd, was afgesproken dat we vanwege de strubbelingen 's middags pas om 8 uur zouden dineren. Ook nu weer was er de keuze uit 3 voor- en hoofdgerechten. Leo kreeg zowaar wat hij besteld had. Josse Zentveld vroeg een applaus voor Dim en Willy die de prachtige route van die middag uitgezet hadden, waarna Dim aan Pierre vroeg of hij ook geklapt had?! Bij het hoofdgerecht werd deze keer frites en een salade geserveerd en dat smaakte weer prima. Met in haar achterhoofd nog de aanval op het toetjesbuffet van de avond tevoren, bracht de serveerster eerst de frambozenpudding even in veiligheid. In tweede instantie kon ze die dan terugzetten, zodat degenen die late om een toetje gingen toch nog wat meer keuze hadden. En dat werkte goed. Het verzoek van Dim om op tijd af te rekenen en voor 9 uur de tassen af te geven bij de volgwagen, werd niet door iedereen gewaardeerd: Christ Couwenbergs had helemaal geen zin om zijn tas al zo vroeg in te gaan pakken... (maar Dim bedoelde dan ook niet 9 uur 's avonds, maar de volgende ochtend!)

Voor 's avonds was afgesproken dat het grand café gesloten zou blijven, zodat iedereen gezellig bij elkaar in de tv-zaal zou zitten. Natuurlijk was toen wel de bar daar geopend... Er was naast Alfons, Dim en Cees geen belangstelling voor een avondwandeling. Terwijl Alfons op Cees zat te wachten om weg te gaan, bleek die al begonnen aan een wandeling in zijn eentje. (Inderdaad, met al zijn vrienden!) Het laatste rondje van de avond was weer voor rekening van de Bergse Bossen en om half 1 gingen de laatste 9 AKN-ers naar bed.

De volgende morgen was iedereen keurig op tijd aan het ontbijt en werden de laatste rekeningen afgehandeld aan de receptie. Arnold v.d. Maat mocht zelfs 2x komen afrekenen, want de receptioniste had een foutje van € 30,- in zijn rekening gemaakt, helaas voor hem betekende dat bijbetalen en niet terugontvangen. Om half 9 konden de bewoners van kamer 36 al trots melden dat hun tassen klaar stonden en dat Anton en Leo ze op de kamer op konden halen. Dat bleek niet helemaal de bedoeling, zodat ze die toch maar zelf naar de auto brachten.

Om 9 uur werden we uitgezwaaid door de receptioniste en het verplegend personeel en konden we aan de terugtocht beginnen. Deze Koninginnedag zat alles mee: de wind bleek toch noordoostelijk te zijn, dus in de rug te blazen. Het zonnetje scheen volop en de temperatuur liep in de loop van de dag op tot 23 graden. Er waren geen lekke banden. Bij de twee pontjes waarmee we de rivier overstaken, bij Culemborg en Brakel, lag de pont al klaar voor ons en konden we meteen over. Bij wegrestaurant "De Goudreinet" kregen we overheerlijke soep, waarbij gekozen kon worden uit wel 5 soorten. Willy schoof daar gezellig aan bij Gerard om en passant nog even zijn weddenschap te innen: Gerard had namelijk de dag ervoor een maandsalaris erom verwed dat we niet bij Soesterberg reden, terwijl dat duidelijk wel het geval was. (Willy had trouwens extra geluk, want het maandsalaris van mei is altijd inclusief vakantiegeld!) Traditioneel nam Wim Hoogendam daarna nog even het woord om de organisatie, begeleiding en voorrijders te bedanken voor hun inzet, waarbij "het personeel" van de volgwagen een aardigheidje "onder couvert" in ontvangst mocht nemen. Na de pont bij Brakel miste Wim op een haar na een vluchtheuveltje door bliksemsnel opzij te sturen, maar verder ging het gesmeerd richting Roosendaal.

 

Tussen Geertruidenberg en Heikant werd nog een laatste wagenstop gehouden en van de gelegenheid gebruik gemaakt om een groepsfoto te maken. Om vijf voor half 4 konden we bij Huis ten Halve in zaal 2 terugblikken op weer een geslaagd clubweekend.

Aan het clubweekend 2012 werd deelgenomen door 31 leden:

  • Anton Mali en Leo Notenboom (bagagevervoer en reparaties onderweg)

  • Dim van Krimpen en Willy van Toren (organisatie)

  • Theo Jukes (leiding routes en voorrijders)

  • Cees Mathijssen, Cees van Sluijs, Wim Mouws en Alfons Govers (voorrijders)

  • Wim Hoogendam

  • Christ de Rooy

  • Josse Zentveld

  • Toine van Oers

  • Jan Buijk

  • Gerard Loontjens

  • Toon Verstraten

  • Peter Schoonen

  • Christ Couwenbergs

  • Kees Schijven

  • Jos Dierks

  • Robert Buyle

  • Bas Koopmanschap

  • Thijs de Baat

  • Toon Feijns

  • Pierre van Zinnen

  • Henk Verschuren

  • Pieter Vrolijk

  • Toon v.d. Broek

  • Toon Jansen

  • Arnold van Tilburg

  • Arnold v.d. Maat