OKTOBER 2013

Zaterdag  5 oktober stonden maar liefst 34 leden aan de start. Onder leiding van de zwagers reden ze naar Tholen om via de Oesterdam terug te keren. Matteo, de kleinzoon van Tonnie reed als gastrijder mee en had het goed naar zijn zin. Na de Oesterdam werd tijdens de plaspauze afgesproken dat bij Non Plus Ultra de groep gesplitst zou worden, zodat de koffieklanten daar aan hun trekken konden komen. Op weg naar Non Plus kwam Henk vlak voor de Damesweg ten val, toen zijn stuur uit zijn handen sloeg door een grote kluit klei waar hij overheen reed. Over hem heen tuimelden Kees Ruyten, Ala, John van Houten en Jos Vos. Kees en Henk waren het ergst beschadigd, waarbij Kees ook over zijn hand klaagde. Met wat verbogen remgrepen en wat lakschade kon er wel verder gefietst worden. Wel moest bij Kees Ruyten nog even een lekke band gewisseld worden. Bij Non Plus werd daarop een bestelbusje gecharterd om Kees Ruyten op te halen en de vrouw van Cees Mathijssen kwam uit Roosendaal om hem naar Roosendaal te brengen. 27 Leden wachtten met een bak koffie haar op en 7 leden reden direct door naar Roosendaal. Met een kapotte spaak in Woensdrecht raakte Janus achterop, maar hij werd keurig opgewacht door Pierre en Willy. Bij Trapke Op kwamen ze weer terug bij de groep. Tegen het eind van de 75 km lange rit liep de voorband van Janus langzaam leeg, maar hij haalde het zonder te moeten stoppen.

Zondag 6 oktober was er weer een mooie opkomst van 35 leden. Groep 3 ging met John en Leo maar liefst 5 man sterk op weg. Groep 2 besloot met zijn achten onder leiding van Tonnie koffie te gaan drinken in Welberg. Zodoende waren er nog 22 leden over die achter Chris en Alfons met groep 1 meereden. Zij reden via de Wouwse Tol, de Heide, Klavervelden en achter Mattemburg langs naar Woensdrecht. Kees Ruyten zou het niet gedaan hebben, maar Chris reed onverstoorbaar zijn route de polder in, ook al was het daar erg donker. Gastrijder Jeroen verliet daar de groep en sloot bij een passerende groep van de Heidestoempers aan. Die stonden aan het eind van de Damesweg stil door een valpartij. De lichte regen die ondertussen was gaan vallen maakte de wegen spekglad, met name in de bochten. De kluit waar Henk de dag ervoor over gevallen was, was gelukkig  plat gereden en er lag ook geen bloed meer op de weg. Heel voorzichtig werden alle bochten in de polder genomen en in Ossendrecht werd het weer droog. Langs Huijbergen en Trapke Op ging het ook deze keer weer terug naar Huis ten Halve, waar ze met 63 km op de teller aankwamen. Onderweg haalde Jeroen de groep weer in met een van de Heidestoempers, maar even verderop stond hij weer stil toen zijn maat een lekke band had. Hij had dus beter bij AKN in de groep kunnen blijven. Op de een of andere manier denken we echter dat Jeroen nog wat verder gaat zoeken naar een club die bij hem past...

P.S.
De valpartij had achteraf toch nog ergere gevolgen dan gedacht werd. Na de foto’s in het ziekenhuis gemaakt van de pols van Kees bleek dat deze gescheurd was. Zijn rechter onderarm is in het gips gezet. Hij is zeker 6 weken uitgeschakeld. Ad Lambregts heeft een flinke schaafwond aan zijn heup. Hij heeft daar nog veel last van. Ook van zijn lies. Henk heeft vanaf zijn onderbeen, knie en heup één grote schaafwond. Zijn elleboog is stevig verbonden vanwege een diepe wond. Zijn hele rechterzijde is als een plank zo stijf. Hij kan zijn rechterknie niet buigen. Ook zijn ribben zijn zwaar gekneusd. Dit is nog steeds het pijnlijkst. Hij moet daardoor noodgedwongen halfzittend slapen. Henk verwacht de komende weken nog niet op de fiets te zitten.

Zaterdag 12 oktober vertrokken 17 mannen richting Horendonk. Frans Peters en Wim Mouws reden voorop via de Schriek en de Darm naar Achterbroek. Verder naar de Maatjes en daarna naar Braken en Wernhoutsburg. Over Achtmaal via Schijf reden ze weer naar Huis ten Halve, waar ze uiteindelijk met 51 km op de teller af konden stappen na een probleemloze rit.

Ondanks de donder en bliksem rond 8:45 uur is Cees v. Sluijs zondag 13 oktober als plaatsvervangend toerlei(ij)der van Kees Ruyten toch naar Huis ten halve gereden. Onderweg kwam hij van de regen in de drup, maar dat kon de pret niet drukken, want hij verwachtte minimaal Cees Mathijssen en Toon Jansen aan de start voor een mooie najaarsrit. Helaas was er niemand te zien, dus mogelijk dat de bakken met regen die naar beneden kwamen ze verhinderd hebben om op de fiets te stappen. De enige persoon die Cees gezien heeft was Marian, die de hond uitliet. Maar ook zij liep niet verder dan de overkant van de parkeerplaats en snel weer terug. Uiteindelijk is Cees om 9:05 maar letterlijk en figuurlijk afgedropen.

Zaterdag 19 oktober reed Theo met 22 man een rondje Kalmthout op de weg. René v.d. Aker kwam onderweg nog met zijn trapper tegen een paaltje en viel daardoor, maar gelukkig zonder erg deze keer.
De verkenning van onze veldrit werd met 11 man gereden. Henk ging  op zijn gewone fiets in plaats van op zijn crossfiets. Zijn rechterarm en met name de elleboog kan hij nu weer bewegen, maar zijn onderarm is nog wel dik en stijf en de ribben zijn nog wel pijnlijk. Daarom lukt  bukken over de rechterzijde nog niet. Vanaf zijn damesfiets kon hij aanwijzingen geven over de route vanaf de verharde wegen. Vorige week zaterdag was bij de eerste verkenning gebleken dat de routehoofden van vorig jaar hun route in het bos niet meer precies kenden. Met 4 man werd zo het stuk van Chris Sonke richting Platte Baan en Horendonk verkend. Ook voor de overige 7 was het een nuttige verkenning, al nam Wim Mouws de verkenning wel heel serieus toen hij het parcours wel van heel dichtbij ging bekijken, maar ook dit gelukkig zonder erg.

Zondag was Henk weer op zijn gewone fiets en reed met Leo zijn rondje. Zij waren met 4 man.
Met Cees en Eric op kop vertrokken groep 1 en 2 langs de Tolberg richting Wouw. Zij waren met 26 man. Er werd deze keer gereden naar de Welberg en Steenbergen. De terugweg ging langs Moerstraten, over de Heide naar Stay Okay en via Nispen weer terug naar ons clubhuis. Het was een rit zonder problemen en net voor 11 uur waren ze weer terug. Kees Ruyten (nog steeds in het gips), Oscar Timmers en John de Koning kwamen ook nog even langs. Verder kwamen Arnold en Robert nog even bijpraten na hun veldrit in de Wouwse Plantage. Daar reden zij met 900 anderen de bekende mooie route van RTC Zomerlust. Het parcours was heel goed te rijden, met alleen hier en daar wat grote modderplassen. Ook Alfons, Gerard en Toon Antens waren hier present.
De Bidon was deze keer ook goed vertegenwoordigd bij Huis ten Halve, omdat het hun laatste rit was. Jan Verbocht werd hier gehuldigd als de nieuwe clubkampioen.

Zaterdag 26 oktober reed Wim Mouws op de weg met een groep van in totaal 22 leden. Wim was op zijn crossfiets, dus die was blij toen halverwege zijn plaats op kop van de groep naast Frans Peeters overgenomen werd door Toon v.d. Broek. Ze reden een Theootje van 55 km via het Everlandweggetje, de Haiinksestraat en de Spellestraat naar Welberg. Daarna reden ze naar Moerstraten en langs De Heide naar Stay-Okay. Achter het vliegveld langs reden ze naar Wouwse Plantage om langs de Mariabaan, de Dennestraat en Nispen weer naar Huis ten Halve te rijden. Daar werden Toon v.d. Broek en Wim Schot nog uit volle borst toegezongen, omdat ze weer een jaartje ouder waren geworden.
John en Leo hebben deze ochtend ook samen gereden op de weg.
Diverse leden vertrokken voor de verkenning van hun stuk van de veldrit. Ad van Iersel heeft met een groepje hun gedeeltes van de veldrit gereden. Plus is er een groepje geweest die de gehele rit hebben gereden, inclusief een stukje over de paardenwei van Jacques van der Heijden, waarover misschien gereden zou kunnen worden.Toon Jansen verloor onderweg bij een valpartij zijn Garmin. Er werd nog terug gereden om te zoeken, maar helaas werd de Garmin niet meer gevonden. Het was een nuttige verkenning. Voor komende zaterdag moet dat allemaal goed komen en zo zal er zondag weer een mooie route te fietsen zijn. Hopelijk is het goed weer komend weekend en kunnen we weer veel deelnemers verwelkomen.

Zondag 27 oktober stond het om 08:30 uur nog behoorlijk te regenen, zodat de opkomst deze morgen niet groot was. John zou de flyers van veldrit wegbrengen naar Essen. Cees v Sluijs, Willy, Jörgen en Ilse gingen met hem mee. Zij gingen eerst naar het college en verder daarna nog een bakkie doen in de Wildert.
Ook groep 1 en 2 telden om 9:00 uur een zeer magere opkomst voor de laatste zomerrit op de weg. Lag het aan de weersvoorspelling of was het toch weer een gegoochel om de juiste tijd op de klokken te zetten met het omzetten van de zomer- naar de wintertijd ? In ieder geval werd er slechts met 3 man vertrokken voor het ritje van 50 km, te weten toerleider Toon Jansen, Cees Mathijssen en Peter Schoonen. De rit ging de eerste pakweg 20 km in zuidelijke richting en met een windkracht 5 – 7 tegen was dat een aardige opgave. Gelukkig was ‘krachtmens’ Cees in de gelederen en hij reed op de zeer zware stukken op kop. Na deze 20 km ging het in westelijke richting van de Wildert naar Huijbergen en via de lange Huijbergsebaan, in de beschutting van de bossen, richting Bergen op Zoom en via het fietspaadje over de heide naar de Bosluchtweg en dan verder richting Stayokay. Na de Klaverveldenweg linksaf wederom richting Bergen op Zoom om daar met een lus, onder het A4-viaduct door, via de Moervaart en Bergse Baan weer parallel aan de A58 richting Wouw te rijden. Bij het viaduct ging het rechtsaf de Westelaarsestraat in. Hier werden ze ingehaald, bij stevige tegenwind, door een Mountainbiker. Dit kon natuurlijk niet zonder slag of stoot worden toegestaan en met een stevige snelheidsverhoging werd na een korte tijd deze fietser weer bijgehaald. Deze sloot zich bij het groepje aan en vanaf dat moment werd er kop-over-kop gereden, waarbij de snelheid behoorlijk hoog werd gehouden. Toevallig bleek dat de man dezelfde richting uit moest en zo werd deze rijwijze tot Nispen aangehouden. Natuurlijk is dit niet te doen gebruikelijk bij de AKN als er met een grotere groep wordt gereden, maar nu kon dit. Ook na Nispen reed de man nog met ze mee tot aan Huis ten Halve. De laatste 300 meter werd afgesprint tussen de mannen met de grotere longinhoud: Cees en de Mountainbiker. Het ging, volgens Cees, tegen de 50 Km per uur. Pittig. Arnold v.d. Maat zat al netjes aan tafel te wachten; hij had de veldrit in Essen helemaal droog gereden. Alfons had wat minder geluk, want die had zich onderweg al rijk zitten rekenen dat er weinig gepoetst zou moeten worden na afloop. Dat moet je nooit doen natuurlijk, want de laatste 2 km begon het te stortregenen, zodat het alsnog een groot modderballet werd... Ook Henk kwam nog even langs. Ondertussen bereikte de regen die nog steeds met bakken uit de hemel viel, vanuit Essen-Hoek ook Roosendaal, maar daar hadden ze binnen geen last van!

Zo, en toen zat het zomerseizoen er op: we kunnen beginnen aan "de winter".