SEPTEMBER 2008
De Sprundeltoer werd deze keer door Wim Mouws voorgereden. Al waren de weersvoorspellingen een beetje twijfelachtig, het bleef de hele dag mooi droog. 13 AKN-ers hadden dat goed ingeschat en vergezelden Wim en Jan Boeren. Via Achtmaal ging het naar Loenhout en Hoogstraten en zo richting Wortel. Daar werd Wim scherp in het oog gehouden, zodat hij de groep niet kwijt kon rijden. Helemaal compleet kwam de groep aan in Baarle-Nassau. Daar werd op ons vaste adres koffie gedronken. De terugweg ging via Alphen en de Chaamse bossen. Het eerste stuk reed Geert Lazeroms met Wim op kop. Via de Slingerdreef, Ulvenhout en de Galderse Meren ging het, met ondertussen Toine op kop, terug naar Roosendaal.
Aan de Javado-tijdrit deden dit jaar 13 AKN-ers mee. Het weer was dan ook niet best: het waaide hard en het miezerde de hele tijd. Iets voor half 9 werd er als laatste groep gestart. 3 Pedaleurs sloten bij ons aan, omdat hun maten verstek lieten gaan. Met superteller Henk en de geijkte computers van Henk, Cees Mathijssen en Eric Langelaan kon er niets misgaan. Henk had zelfs via Google Earth de exacte afstand bepaald van de rit: 79,2 km. Ook de afstand bij diverse tussenpunten was door hem berekend. Alles klopte precies met de tellertjes, dus we waren vol vertrouwen op een goede afloop. Bij Rob Smits voor de deur reed Eric lek. Hij werd keurig opgewacht door o.a. Theo en Wim, zodat ze net na Oud-Gastel weer aan konden sluiten. Bij Visdonk liep de band van Wim langzaam leeg. Met nog een keertje pompen kon hij net bij De Lind in Nispen komen. Daar hing zijn reservefiets nog bij zijn zoon, zodat hij snel een wiel kon wisselen. Daarna was het wachten op de uitslag. De organisatie had geen gebruik gemaakt van GPS-gegevens, maar had het gemiddelde van 17 tellertjes genomen. Zodoende kwamen ze uit op een afstand van 79,56 km. Een eerste plaats zat er dus niet meer in voor ons. We werden uiteindelijk 8e met een straftijd van 1:08 minuut. Winnaar werd dit jaar het Epo-team, voor de Zondagsrijders en Heidestoempers B.
De complete uitslag vind je hier.
De laatste Euraudaxtocht van AKN op zaterdag 13 september werd druk bezocht. 33 Leden en ex-lid Jantje Neelen waren present om naar camping Liesbos en terug te rijden. We vertrokken bij een temperatuur van een graad of 13, met achter ons Simon als backup in de volgwagen. In de buurt van Zevenbergen reed toerleider Alfons lek. Volgens Tjebbe waren die bandjes van de Aldi toch niet zo erg goed van kwaliteit. Dat bleek te kloppen, want 100 meter verder reed hij zelf lek ! Cees van sluijs had het al voorspeld bij de start, dat het om 11 uur zou gaan regenen. Dat kwam precies uit. Gelukkig meldde het schema dat we om 10:55 uur aan de koffie zouden zitten, dus zaten we lekker binnen toen het begon te plenzen. De lekke banden konden gerepareerd worden, de handen gewassen en precies op tijd konden we weer vertrekken voor de tweede etappe. Ook precies op tijd was het ondertussen opgehouden met regenen. Tot Huis ten Halve bleef het gewoon droog. Dat ook de fietsen van de Aldi van niet zo geweldig goede kwaliteit zijn bleek na kasteel Maxburg, waar Tjebbe zijn trapas los fietste en in de auto plaats moest nemen. Simon was dus duidelijk van dienst deze dag! Met wat hulp van Jan Verbocht kwamen we precies op tijd aan bij de receptie van ons clubhuis Huis ten Halve. De selectie van AKN werd eerst buiten op de foto gezet. Daarna konden we in een lekker vol Huis ten Halve de jubilarissen Stien, Janus, Marian en Jan feliciteren met hun 140-jarig bestaan als familiezaak. (Jan had het eerlijk verdeeld: hij nam 40 jaar voor zijn rekening en Marian de overige 100 jaar). Cees van Sluijs kreeg geen tijd om zijn meegebrachte boterhammen op te eten, want het ene na het andere lekkere hapje werd ons aangeboden. Kostelijk was de rede van de dirigent van het Ermenieke en de aansluitende aubade werd ook erg gewaardeerd. Het werd een geslaagde viering van een bijzonder clublokaal !
Zondag 14 september reed John bij mooi droog weer en een zonnetje met groep 1 een clubrit naar Overbroek. Met 19 man werd er vertrokken voor een mooie rit via Nieuwmoer naar Wuustwezel en Brecht. Terug ging het via Maria ter Heide naar Gooreind, Kalmthout en zo weer naar Roosendaal. Groep 2 reed met 5 man richting Breda. Natuurlijk is hun rit niet compleet zonder koffie. Die werd deze keer in Zundert genuttigd.
Hier kunt u nog meer foto's van de receptie bekijken
Net als vorig jaar reden we ook dit jaar weer op eigen gelegenheid een uitgepijlde Ronde van Vlaanderen. Het was al de hele week droog geweest en ook voor deze dag waren de weersvoorspellingen prima: beginnen met een temperatuur van 8ºC, die oploopt naar 18ºC is ideaal op zo'n parcours. We vertrokken vanuit Oudenaarde dan ook met enkele die-hards in korte broek en Arnold v.d. Maat zelfs in korte mouw. In vergelijking met vorig jaar was de route tot aan de Kluisberg op een paar plaatsen al gewijzigd, waardoor we meteen al een keer of 3 een afslag misten. Ook de Knokteberg werd deze keer zonder materiaalpech genomen. Na de Oude Kwaremont miste Jan Verbocht zijn bidon en werd in Ronse de Kruisberg via de kasseien gemist. De mooi geasfalteerde Hotond werd zonder problemen genomen. Daarna konden we ons opmaken voor de 20% steile Paterberg. Niet iedereen kwam in 1x fietsend boven, want blijkbaar moet je als voor de klim begint geschakeld hebben... De volgende klim was de Koppenberg. Eigenlijk een beetje een kopie van de Paterberg, maar dan zonder gelegenheid om in het gootje te rijden en een steil stuk van 22% onder de bomen, waar het altijd zaak is om genoeg druk op je voor- en achterwiel te houden. Voor de tweede keer in mijn carrière lukte het mij om in 1x fietsend boven te komen. Jan Verbocht schakelde zijn ketting naast het binnenblad, dus die stond meteen te voet, maar hij was niet de enige die voet aan de grond moest zetten! De Steenbeekdries en de kasseien van de Maria Borrestraat lagen daarna nog op ons te wachten tot de rust. Dat ik donderdags tevoren van de ladder was gevallen deed zich daar ineens voelen. Voor mijn gevoel begon mijn zwevende rib nu wel heel erg te zweven! Ook mijn regenjasje zweefde weg, maar dat werd keurig opgepikt door Jan. Na de rust kon ik dat alweer compenseren door hem zijn vergeten bril achterop te brengen. Terwijl de rest alvast opstapte pakte ik mijn fiets en probeerde op te stappen, maar dat lukte met mijn zere rib niet echt goed. Na de Taaienberg (door de groep gemist) kwam ik weer bij de groep die op mij was blijven wachten. Bovenaan de Eikenberg nam ik samen met Kees Schijven, Henk Verschuren en Jacques v.d. Heijden de afslag naar Oudenaarde. Lekker in het zonnetje wachtten wij op een terras in Oudenaarde op de echte liefhebbers. Zij reden nog een tweede lus van ongeveer 25 km met daarin Varentberg, Foreest, Steenberg, de kasseienstrook van Mater en tenslotte de Wolvenberg. Arnold v.d. Maat bleek achteraf de Berendries toch de zwaarste klim gevonden te hebben!
Toine zorgde ervoor dat hij de hele dag bij alle klimmetjes als eerste boven kwam, zodat hij alle deelnemers uitgebreid op de foto kon zetten. Alle door Toine gemaakte foto's van onze Ronde van Vlaanderen kunt u hier bekijken.
Wim Mouws zorgde er in Roosendaal voor dat de thuisblijvers ook aan hun trekken kwamen. Hij reed de Euraudax propagandatocht van voorjaar 2004 met 15 leden. Bij het vertrek was het nog wat frisjes, maar gedurende de rit werd het steeds aangenamer. Dit kwam ook mede door de prachtige tocht richting Halsteren, Nieuw Vossemeer, St.Philipsland (2x), Anna Jacobapolder met koffie in de Heen. In het café in De Heen, dat nu "eetcafé 't Goeleven" heet, werd gevraagd om buiten wat foto's te maken voor de website hetgeen zij uiteraard hebben gedaan. (Website: www.de-heen.nl)
Na de koffie reden ze om Steenbergen heen richting Moerstraten en Kruisland om via de Boterstraat en Nispen na 103 km weer bij ons clublokaal aan te komen, zonder dat iemand van de aanwezigen lek had gereden.Zondag 21 september was het weer tijd voor de Van Krimpentoer voor groep 1 en 2 samen. De door onze sponsor Marco Wilschut betaalde koffie met gebak gaat er altijd wel in bij (onze nieuwe sponsor) hotel Tivoli in Oudenbosch. Natuurlijk was onze inmiddels 80-jarige Jan Dinkelaar weer toerleider bij deze rit, daarbij vakkundig geassisteerd door Jan Bakker. 32 Leden waren op deze activiteit afgekomen. Zij genoten van een heerlijk zonnetje en een mooie rit via Etten-Leur naar Oudenbosch. Na de appeltaart ging het via Kruisland en Wouw weer terug naar Roosendaal.
Na twee verregende tochten was deze keer dan toch scheepsrecht: de 19 deelnemers aan de clubrit naar Den Hout konden samen met toerleider Kees Ruyten nou eens een keer lekker genieten van een prachtige herfstdag. Het was 's morgens nog wel behoorlijk fris, maar met de zon erbij warmde het als snel lekker op tot zo'n graad of 18. Kees had er een buitengewoon mooi rondje van gemaakt, met vaak verrassende wegen. Iedereen had na 100 km dan ook een voldaan gevoel.
Zondag 28 september was de opkomst bij de tweede Regelmatigheidsrit nog groter dan bij de eerste keer. Deze keer meldden zich 10 duo's, 11 enkelingen en een trio tussen half 9 en half 10 aan de start. De door Tonnie uitgezette en door Pierre gecontroleerde tocht voerde ons deze keer richting Bergen op Zoom. Doordat het lang mistig bleef was de temperatuur lang maar zo'n graad of 10 en kwam het landschappelijk schoon van de route niet volledig tot zijn recht. Dat was alleen bij het stukje over het industriegebied niet zo erg! We moeten hem bij mooi helder weer nog maar eens narijden. Dan kunnen we meteen kijken of alle discussiepunten na afloop terecht waren. Bijzonder veel leden kwamen in de problemen bij de Boulevard in Bergen op Zoom, waar het Schaarpad gemist werd. Maar ook op andere plekken gingen mensen de mist in, omdat ze de beschrijving niet goed genoeg lazen(?). Zo af en toe moest er dus een stukje goed doorgereden worden om de opgelopen schade in te halen. Andersom gebeurde trouwens ook: zo zag ik Simon en Jos op hun gemakje afstappen bij Klavervelden om daar koffie te gaan drinken... Jan en Willy probeerden Cees en John in verwarring te brengen (en omgekeerd) door zich voor elkaar te verstoppen, maar dat bleef zonder succes. Alhoewel we dat natuurlijk pas echt weten als de uitslag bekend wordt gemaakt op de Nieuwjaarsreceptie. Voorlopig blijft het gissen, behalve voor Henk die driftig tijden zat te noteren van de binnenkomende leden en vast deze week al tot op de meter nauwkeurig weet hoelang deze tijdrit was.
