MAART 2008
Ondanks de slechte weersvoorspellingen van regen en storm bleef zaterdag 1 maart gelukkig de regen weg. Het was hard werken voor de 11 AKN-ers richting Bergen op Zoom. Na 10 km moest Cees v. Sluijs de kop over laten aan Louis Mouws en Kees Mathijssen. Het bleek wel dat Cees zijn wekelijkse ritten in de winter had gemist.
De route was een rondje rondom Roosendaal en de wegen waren goed berijdbaar, ondanks dat er op sommige plekken veel takken op weg en fietspaden lagen. Louis bleef met Kees M. tot 35 km aan kop rijden daarna was Cees weer voldoende hersteld om de laatste 15 km weer mee voorop te rijden. John deed 3 pogingen om mee op kop te rijden maar kreeg telkens een windvlaag voor zijn kiezen, zodat hij van het padje raakte en door het gras moest. Een 4e poging heeft hij maar achterwege gelaten.
Op het eerste deel met wind op kop werd er op een gegeven moment niet harder dan 17 km/u gereden, met wind mee werd er wel weer 33 km/u gehaald en op het laatste stuk wind tegen nog maar 21 km/u. Ondanks deze verschillen waren ze na precies 2 uur en exact 50 km weer terug om 11:00 uur bij Huis ten Halve.
p.s. Kees M. heeft de hele rit op kop gereden want die is aan het trainen voor de Marmotte. Daarom ging Kees na enkele kopjes koffie in Huis ten Halve nog een uurtje stoempen...De Grenstocht van zondag 2 maart begon als een heel gewone rit, waaraan 25 AKN-ers deelnamen. Ook groep 2 reed met groep 1 mee, want Tonnie had nog 9 uur als starttijd in zijn fietssysteem zitten. In een rustig tempo reden we via Essen en de Kalmthoutse Heide naar Kalmthout en via wat mooie binnendoorweggetjes ging het naar Achtmaal. Tussen Jagersrust en Roosendaal sloeg het noodlot echter toe, toen Piet Bianchi plotseling van zijn fiets viel. Omdat Piet niet aanspreekbaar was belden we meteen 112 en zorgden ervoor dat hij toegedekt werd om hem te beschermen tegen afkoeling. Na aanvankelijk eerst de Belgische hulpdienst aan de lijn gekregen te hebben, lukte het uiteindelijk toch om de Nederlandse hulpdiensten te alarmeren. Terwijl we aan de telefoon duidelijk probeerden te maken waar we stonden, zagen we Piets ademhaling afnemen. Jacques v.d. Heijden kwam ondertussen terug met de door hem gewaarschuwde Geert Konings, die direct begon met mond-op-mond beademing en reanimatie. Daarin werd hij al snel bijgestaan door de als eerste gearriveerde politie. Toen tenslotte de ziekenwagen onder begeleiding van een tweede politiewagen arriveerde assisteerden zij met de reanimatie, o.a. met AED-apparatuur. Uiteindelijk lukte het om Piet weer zelfstandig te laten ademen en werd hij met een tweede ziekenwagen naar het ziekenhuis in Roosendaal gebracht. Van hieruit is hij doorgebracht naar Breda alwaar hij werd gecatheriseerd. Hier werd ook een al zeer oude vernauwing geconstateerd waardoor dotteren niet mogelijk was. Hij wordt momenteel 24 uur in gekoelde toestand slapende gehouden. Daarna kan men pas beoordelen of hij een en ander zonder nadelige gevolgen zal hebben doorstaan.
Zaterdag 8 maart hebben we de nieuwe clubrit Zuidwest gereden met 32 leden. De weermannen en -vrouwen hadden unaniem voorspeld dat deze zaterdag voorlopig de enige droge dag zou zijn. Die voorspelling kwam uit. Daarbij waaide het wel behoorlijk uit (natuurlijk..) zuidwestelijke richting. Via Wouw en Halsteren ging het naar de Kreekrakdam met Cees Mathijssen en Alfons op kop. Met de wind behoorlijk tegen kwamen achtereenvolgens Toon Verstraten, Cees Willemse en Chris Sonke Cees aflossen op kop. Bij de sluizen reed ons nieuwe lid Frans Peeters in zijn allereerste rit bij AKN voor de allereerste keer lek. Hopelijk voor hem was het meteen de laatste keer dit jaar. De plek was wel perfect uitgezocht: ongeveer halverwege de tocht, lekker uit de wind en precies bij het informatiepunt (met fietsenstalling)! In de polder moesten we nog een keer tegen de wind in, maar vanaf Ossendrecht ging het naar Hoogerheide, Huybergen, Hoek en Nispen eigenlijk bijna alleen nog maar windaf. Daardoor kwam het gemiddelde, (wat tot Ossendrecht nog op 24,7 km/u lag) toch nog op 25,5 km/u. Bij Huis ten Halve kon er daarna weer een prachtige sticker in het toerboekje geplakt worden en werd er getoast op de verjaardagen van Simon van Noort en Arnold van Tilburg.
Zondag 9 maart was de beloofde regen inderdaad gekomen. Met 7 personen vertrok groep 1 voor de verkenning van de Paaseierentocht. Er viel niet veel regen, maar er lag wel veel modder op het parcours, zodat het leek of ze met een groep Surinamers op weg waren. De koffie in Het Witte Paard smaakte dan ook erg lekker. Groep 2 was maar met 3 man, maar die besloten dat het voor hen te hard regende en dat ze meteen naar Wildert reden. Maar ze hadden pech, want het café was gesloten...
Zaterdag 15 maart is de eerste Euraudaxtocht van dit jaar weer gereden. De 100 km Propagandatocht had weer alles in zich: bos en heide, villawijken, polders, een kasseistrookje bergop en 2 beklimmingen van de Brabantse Wal bij de Rijzende Weg en de Onderstal. Combineer dat met een temperatuur oplopend naar 14ºC en een zwakke wind en je snapt waarom 29 eigen leden en 11 leden van andere fietsclubs er bij wilden zijn. Ook dit jaar weer werd de volgwagen bestuurd door Simon. Bij Nispen kon hij al meteen aan het werk, want Geert Lazeroms reed zowel voor als achter lek. Een mooie gelegenheid voor o.a. Louis en Cees om even snelheid te kunnen maken. Bij het spiksplinternieuwe windmolenpark bij het Schelde-Rijnkanaal konden ze dat kunstje nog een keer herhalen toen Cees van Dongen lek reed. Bij café Boulevard verliep de bediening vlotjes en dronken de meeste deelnemers op het gemakje 2 bakjes koffie of thee. Daarna ging het via Huybergen naar Bergen op Zoom en werd er bij de Wouwse Tol weer richting Wouwse Plantage gekoerst. Op het fietspad kwam John ten val over een grote steen. Gelukkig bleef de schade met een ondiepe vleeswond en een kapotte broek redelijk beperkt en kon John de rit gewoon uitrijden. Kees Schijven maakte ook nog dankbaar gebruik van de volgwagen toen hij op datzelfde fietspad lek reed. Zonder verdere problemen bereikten we ons clubhuis en kon er naar hartenlust teruggekeken worden op de rit. Daarbij werd natuurlijk ook nog samen met Jan Boeren geproost op zijn 61ste verjaardag. John bracht voor de zekerheid nog een bezoekje aan het ziekenhuis om naar de wond te laten kijken, maar alles bleek in orde.
Zondag 16 maart zag het weer er heel wat minder uit dan een dag eerder. Het had 's nachts al aardig geregend en de animo voor de Toer Onbekend van Cees Mathijssen was dan ook beperkt. Om 1 minuut voor half 9 kwamen Henk en zwager Cees nog aangereden, zodat Cees toch niet alleen moest gaan trainen. Alhoewel John in het ziekenhuis nog het advies had gekregen om zijn been goed te bewegen, was hij toch niet aanwezig. Het miezerde nog een klein beetje, maar het werd eigenlijk alleen maar beter. Na een koffiestop bij StayOkay Klavervelden, waar Henk zijn leeglopende achterband kon vervangen door een reserve-exemplaar van Cees van Sluijs ging het zonder nog een druppeltje regen terug naar Roosendaal. Daar ging het pas regenen...
Zaterdag 22 maart werd er niet vertrokken voor de clubuitstap naar de Joop Zoetemelk Classic. De dag ervoor was alles afgeblazen, want het weerbericht voorspelde voor Midden-Nederland temperaturen rond het vriespunt, sneeuw en hagel en gladheid. Alle deelnemers reageerden opgelucht op de annulering, met uitzondering van Cees Mathijssen. Hij reed op eigen houtje toch naar Leiden en stuurde het volgende verslag:
Vanmorgen toch maar besloten naar Leiden te rijden (moet tenslotte wel een beetje trainen). Stond ik om 08:15 uur klaar voor de start, kwam net Joop Zoetemelk zelf binnen. Hij moest natuurlijk even mijn toerboekje aftekenen (staat er dus in)... Het parcours bestond veel uit fietspaden langs kanalen en rivieren. Helaas miste ik de splitsing van de 75 km en 150 km en stond ik dus na 77 km weer terug bij de start (met een gemiddelde van 30,4 km/u, want ik had een leuke groep gevonden waar ik bij aan kon sluiten). Daarop heb ik maar besloten om dan de 77 nog maar een keertje te rijden. Tot 12:00 uur heb ik lekker in de zon gereden en daarna alleen een beetje miezerregen gehad. Bij de 2e lus was het behoorlijk gaan waaien, maar ik had na 160 km toch nog 27,8 km/u gemiddeld op mijn teller staan. De pijlen waren wel slecht te zien, maar verder ging het wel goed. Zo zie je maar: verwacht je sneeuw en is het bijna heel de dag droog !
De thuisblijversrit met Kees Ruyten ging wel door. 6 Deelnemers (3 Joop Zoetemelk afvallers en 3 anderen) volgden Kees naar Zevenbergen en via de Noordschans naar Willemstad. Via Dinteloord en de Welberg ging het daarna weer terug naar Roosendaal. Natuurlijk viel er geen druppel regen of sneeuw....
Tweede Paasdag, maandag 24 maart stond de Paaseierentocht op het programma. Het bestuur was goed vertegenwoordigd: Jack verzorgde de inschrijvingen, Pierre kwam de rouwbanden brengen waarmee gereden werd i.v.m. het overlijden van Piet, Willy was aanwezig als tochtuitzetter en toerleider en Henk kwam om te fietsen... Samen met Cees M., Cees v. S., John v. T., Arnold v.d. M., Wim S. en Jacques v. B. reed Henk de 60 km. De rest van het bestuur verklaarde hen voor onnozelaars, dat ze toch gingen fietsen, maar het bleef de hele ochtend droog. Wel kwam af en toe een dot sneeuw van de bomen vallen en was de weg erg vuil. Erg schoon waren de fietsen dan ook niet bij terugkomst in Roosendaal. Daar had Jan 50 gekookte eieren klaar liggen, maar die gingen niet allemaal op. Ik had 's morgens eerst het dooien van de sneeuwlaag afgewacht en reed om 11 uur alsnog naar Roosendaal. Na een lekker bakje warme thee, veel sterke verhalen en een aantal chocolade paaseitjes reed om 13 uur iedereen naar huis en begon ik als laatste aan de Paaseierentocht. Ik trof het iets minder dan de rest, want van Roosendaal tot Putte heb ik bijna constant in sneeuw- en hagelbuien gereden. En met aansluitend nog een ferme wind tegen tot Rilland, wist ik in ieder geval dat ik op de fiets weg was geweest...
Zaterdag 29 maart reden Pierre Lasaroms en Jos Diephuis de 100 km naar Chaam voor. Van Jos ontving ik dit verslag:
Met mijn schoenen uit en door slechts één Leffe enigszins van mijn stuk gebracht ben ik hopelijk in staat een verslagje te schrijven van het rondje Chaam.
Het weer was vandaag “partner in cycling”, de temperatuur was aangenaam en de wind stond uitstekend (voor de heenreis tenminste).
32 Heren op leeftijd stonden te trappelen om te vertrekken. Dat ze op leeftijd zijn heb ik niet van mezelf. Mij is ingefluisterd dat de gemiddelde leeftijd 59,8 is. Maar dit terzijde. Pierre en ik ( Jos dus) reden de tocht voor. En het ging goed tot we in de buurt van Bosschenhoofd waren. De eerste lekke band werd gesignaleerd. Nou ben ik niet zo’n ervaringsdeskundige op het gebied van lekke banden, maar ik heb met verbazing staan kijken hoeveel mensen zich met één band kunnen bemoeien. Het management van de reparatie lag duidelijk bij Louis Mouws, terwijl de eigenaar van de lekke band op veilige afstand stond toe te kijken.
Na enige tijd (het was wel binnen 20 minuten) fietsten we met een lekker windje in de rug verder. Hoeven werd gepasseerd waar de schrijver van dit stukje 2 uur geleden was vertrokken en redelijk ongehinderd zijn we langs de Mark naar Chaam gefietst. Pierre had tevoren met het cafetaria een afspraak gemaakt over het aantal personen. 32 bleek toch wel het maximum te zijn, maar de koffie stond snel op tafel.
Helaas moesten de leden met een simpel stempeltje in het toerboekje genoegen nemen. Pierre en ik willen niet meedoen in de hype van plakplaatjes, gekleurde kaartjes enz. We hebben nog even overwogen om de welbekende poëzie (spreek poesi) plakplaatjes uit te reiken, maar dat idee heeft het niet gehaald.
Bij het vertrek diende zich de 2e lekke band aan. Chris was nu de veroorzaker. Omdat ik op grote afstand stond heb ik niet gezien hoeveel man er zich nu mee bezighielden, maar het waren er toch zeker een stuk of 5, uiteraard onder leiding van Louis.
Tijdens de koffie waren er al vragen wanneer de bus ging, want een aantal vreesde de tegenwind.
In Ulvenhout was het weer prijs. Een lekke band en in het brandpunt van de activiteiten, jawel Louis !
De rest van de route hebben we zonder lekkage kunnen afmaken. Cees M. was zo vriendelijk om de 2 kopmannen te assisteren, want die begonnen intussen wel wat last van de tegenwind te krijgen. Na een kleine onenigheid met een wat opdringerige puberale automobilist in Schijf zijn we heelhuids bij Huis ten Halve aangekomen, alwaar uw schrijver zich aan een Leffe heeft vergrepen. Hoe dit is afgelopen blijkt deels uit dit stukje. Hij gaat nu even op de bank liggen. Jos Diephuis
Zondag 30 maart reed groep 2 zes man sterk met Tonnie een rondje Wouw, Heerle, Halsteren, Bergen op Zoom, Woensdrecht. Ze hadden wat pech met het weer, want ze reden precies naar de buien toe. Simon had dat al vlug bekeken en zocht zijn huiskamer op. Jacques van Zeggeren ging er wel voor, maar bij Klavervelden was het op bij hem en reed hij op eigen gelegenheid terug naar Roosendaal. Ad, Tini en Rini moesten nog wel via enkele hekken de spoorlijn Bergen op Zoom - Vlissingen proberen te passeren, maar dat ging allemaal goed. Omdat ze toch wel aardig nat waren, werd er niet gestopt in Woensdrecht maar meteen doorgereden naar Huis ten Halve. Daar zat groep 1 ondertussen al aan de koffie. Zij hadden 20 man sterk in het spoor van John en Cees van Sluijs een rondje Loenhout gereden. Het lukte een hele tijd om de buien rechts te laten liggen, maar na Loenhout kregen we toch heel even wat hagel en wat regen. Dat duurde gelukkig niet lang, maar de natte weg langs o.a. de heidepadroute zorgde er wel voor dat iedereen die vanwege de wind in het spoor van zijn voorganger reed een modderdouche mocht ontvangen. Zo was bij aankomst meteen duidelijk welke mannen in de wind hadden gereden! Henk kon toen zichzelf verder aankleden, want in de haast had hij 's morgens zijn bovenstuk van zijn lange broek niet aangedaan. Cees van S. kon tenslotte trots melden dat hij zijn handschoenen weer gevonden had. Om te voorkomen dat Jan Buijk ze zou verstoppen had hij ze 's zaterdags voor de zekerheid onder zijn jas gestopt. Dat was hij echter vergeten en de hele terugweg vanuit Chaam had hij er Jan op aangekeken dat hij zijn handschoenen kwijt was. Excuses hoefden echter niet gemaakt te worden volgens Cees: immers als hij zijn handschoenen niet onder zijn jas gestopt zou hebben, dan had Jan ze toch zeker gepakt...
