OKTOber 2007
Zaterdag 6 oktober hadden de AKN-ers eindelijk weer eens een goed excuus om de kroeg in te kunnen gaan. Je kunt John immers niet alleen naar de kroeg sturen, dat is ook niet gezellig voor die jongen. Daarom waren om 9 uur 26 leden present om John te steunen. Cees en John reden via hun eigen route naar De Volksvriend en maakten zo 25 km vol. John was er vorige week voor het eerst weer bij geweest met groep 2 en dat had geen problemen opgeleverd, dus was de geplande rit met de auto vervangen door de racefiets. De andere 24 volgden Leo en reden 35 km. Bij De Volksvriend stonden de koeken en de koffie klaar, zodat de meegenomen boterhammen gewoon in de tas konden blijven zitten. Na de koffie reden 7 leden naar huis, omdat zij andere verplichtingen hadden. De overige 19 konden in de zaal aan tafel. Theo had in zijn tas een paar potten mosterd meegenomen voor bij het stoofvlees (!). Cees had dit jaar geen appelmoes meegenomen, want hij wist waarschijnlijk al dat er deze keer spek en eieren op het menu zou staan. Dat smaakte in de (koude) zaal erg goed. Er waren leden bij die opvallend vaak hun bord opnieuw vol gingen scheppen. Of nee, eigenlijk moet ik dat anders zeggen: wie normaal al 3x zijn bord vol schepte, deed dat nu minstens zo vaak! Degenen die hun spekzwoerdjes niet opaten konden deze bij Wim Mouws kwijt, want die weet wel dat de zwoerdjes het lekkerste van het spek zijn. Het volgende station was café Het Volkshuis in Essen, waar de eigenaar gezorgd had voor lekkere hapjes. Om 5 uur was iedereen weer terug in Roosendaal. Uit de verhalen te horen is er thuis niet veel meer gegeten die avond en werd er hier en daar al vroeg een oogje of twee dichtgeknepen...
Zondag reed Wim Mouws de Morning Afterrit met groep 1 en 2. Maar liefst 30 leden volgden Wim en Chris bij hun rondje dat via Bergen op Zoom en Huijbergen naar de Kalmthoutse Heide en De Wildert voerde. Opvallend was de aanwezigheid van team Bianchi. Nee, deze keer niet Piet, want die moet uitrusten van het verbouwen bij zijn zoon, maar Oscar Timmers en Maurice Roks. Op hun Bianchi-fiets en in Bianchi-kleding waren ze duidelijk aanwezig. Voor Oscar was het zijn rentree na heel veel jaren van afwezigheid. Volgens mij was de laatste keer tijdens het jubileum-clubweekend van 1999. De conditie bij Oscarito was er nog niet helemaal, zodat hij na Huijbergen afdraaide. Maar alle begin is moeilijk en de aanhouder wint uiteindelijk. Na Huijbergen namen John, Jan, Cees en Simon de kortste weg naar De Wildert, terwijl de groep nog een rondje over de Kalmthoutse Heide reed. Wij dachten dat ze wat water bij de soep gingen doen, nu we met zo'n grote groep kwamen, of extra koffiekoeken gingen verzorgen. In De Wildert stond veel publiek langs de kant. Niet om ons in te halen, maar voor de Pompoenenoptocht. Bij De Volksvriend was het aardig druk, maar we konden er nog net bij. Wel moesten er fietsen op en onder tafel in de gang gezet worden en moest er binnen wat ingeschikt worden. Voor iedereen was er een suikerwafel en voor sommige mensen was er wel meer dan 1 beschikbaar. Dat was nogal afhankelijk van hoe ver je van Jan en Cees vandaan zat... Tot slot voerde Wim ons keurig terug naar Huis ten Halve waar de rit werd afgesloten.
Zaterdag 13 oktober sloot Theo de zaterdagritjes op de weg voor 2007 af met een ritje van 75 km. De weersvoorspellingen voor dit weekend waren prima, dus de opkomst was natuurlijk groot. 22 Leden waren present om achter Theo en Cees Mathijssen richting de Mark te rijden. Daar reden we toeristisch over het fietspadje langs de Mark. Het werd een soort bruggentocht, met veel bochtjes en afgevallen blad. Wim Mouws werd deze keer op tijd gewaarschuwd dat het er glad kon zijn in de bochten. Iedereen bereikte dan ook ongeschonden de picknickbanken, waar een kleine (plas-)pauze was ingelast. Zonder problemen werd net voor 12 uur Huis ten Halve bereikt, waar nog 15 leden van de tocht nagenoten bij een lekker bakje koffie van Koen en Peter.
Zondag 14 oktober werd er op 2 fronten gestreden: de veldrijders openden hun seizoen in Sprundel. Henk Verschuren noteerde 9 AKN-ers in Sprundel.
Cees van Sluijs nam groep 1 en 2 op sleeptouw. Met 13 man werd er op de weg gereden. Via Nispen, Huijbergen, Kalmthout, Nieuwmoer en Achtmaal ging het terug naar Roosendaal. In totaal een rondje van 50 km.
Zaterdag 20 oktober werd de eigen Veldrit verkend. 18 AKN-ers reden de complete rit. Zoals gewoonlijk werden de verschillende stukken in de route voorgereden door de bedenkers ervan. Niet iedereen kon deze zaterdag present zijn, maar dat werd onderling keurig opgelost. Zo hopen we dat Tini er volgende keer weer gewoon bij kan zijn bij de verkenning. Hij ging afgelopen zondagmiddag plotseling gestrekt, maar kwam gelukkig vrij goed terecht, zodat hij er alleen wat rugklachten aan over hield. A.s. woensdagmiddag is de volgende verkenning gepland, maar dan vanaf 't Ossekopke.
Zondag 21 oktober waren weer 18 leden aanwezig voor het clubritje van Tonnie Dekkers. Piet Bianchi maakte van de gelegenheid gebruik om zijn oude knie nog een beetje op te rijden. Vanaf volgende week begint hij met een nieuwe... Tonnie nam ons mee voor een reprise van de tweede regelmatigheidsrit van vorig jaar. Zodoende bleven we steken op zo'n 55 km. Achterin reed Jan Buijk de gaten dicht á raison van € 14,95 per keer en voorin bepaalden Cees van Sluijs en Tonnie het tempo. Waarschijnlijk hadden die een combine gevormd om de verdiensten van Jan wat op te schroeven. Simon hoefde gelukkig niet contant af te rekenen bij Jan... Alhoewel er onderweg druk gespeculeerd werd waar Tonnie koffie zou gaan drinken, gebeurde dit toch pas bij Huis ten Halve. Natuurlijk moest er eerst nog afgesprint worden. Simon, Jos, Jan en ik gingen het duel aan. Simon had de hele eerste helft van de rit op zijn tandvlees gereden om zo zijn beenspieren te sparen, maar het waren toch Jos en Jan die het onderling beslisten.
De veldrijders zijn met vijf leden van de akn naar de Wouwse Plantage gereden voor een veldrit over 45 km. Na de inschrijving zijn ze vertrokken in een rustig tempo over het parcours. Gaandeweg werd het tempo opgevoerd al naar gelang het terrein dit toestond. Het zeer gevarieerde parcours telde bijna 100 onverharde wegen waar enige technische vaardigheid gevergd werd. Er werd gereden over single paden en af en toe een bredere bosweg, heuveltje op en heuveltje af. De rustpauze was dan ook zeer welkom. Na de pauze kwam echter het mooiste gedeelte van het parcours nl. het woeste gedeelte, met minder rulle wegen maar toch genoeg kuitenbijtertjes die er niet om logen. Al met al een prachtig parcours en natuurlijk werkte het weer ook mee. Onderweg naar huis kwamen ze nog een bekende van de AKN tegen...
Peter den Hartog hield wat minder prettige herinneringen aan de veldrit in Wouwse Plantage over: Hij heeft een flinke valpartij gehad. Hij is over de kop gegaan en het liet zich zich in eerste instantie zeer ernstig aanzien, omdat hij nekletsel leek te hebben. Nadat hij met behulp van een collega uit het bos is gekomen is er een ambulance gebeld, en daarmee is hij naar het ziekenhuis in Bergen op Zoom vervoerd. Uiteindelijk bleek het geen ernstig letsel te zijn en mocht hij weer naar huis. Hij heeft er waarschijnlijk alleen een flinke stijve nek aan over gehouden.
Zaterdag 26 oktober werd de eigen Veldrit weer verkend.
In Limburg reden ondergetekende en Piet en Eric Langelaan samen met nog zo'n 200 anderen de Rabo-clinic. Ook Monique Verstraaten mocht als vriendin van Jos van Emden aan de start verschijnen. In mijn ploeg reden Robert Gesink en Martijn Maaskant mee. Later toen de diverse teams door elkaar reden zat ook Jos van Emden en Grischa Niermann in de groep. Het tempo lag vrij hoog, zo rond de 30 km/u en bergop was het behoorlijk aanpoten om het gat met de voorste rijders niet te groot te laten worden. Een keer moest ik enkele kilometers alleen in de achtervolging om net voor de Eyserbosweg aan te kunnen sluiten. Tot en met de Keutenberg kon ik me handhaven in de groep, maar het laatste stukje met het valse plat erachter aan moest ik ze laten gaan. De Cauberg beklom ik dan ook alleen en de laatste 10 km heb ik met een andere achterblijver vol gemaakt. Bij aankomst was mijn gemiddelde snelheid 25,6 km. Over een afstand van 75 km met 8 echte hellingen en een aantal niet als helling gekwalificeerde klimmetjes toch een aardige prestatie. Jos en Piet waren ingedeeld in een langzamere groep. Zij hadden een gemiddelde snelheid van 22 km/u over een afstand van 60 km. In hun parcours was de Eyserbosweg en de Pfromberg niet opgenomen. In hun groep reed ook Corine en zoonlief Van der Poel mee. De zoon van Adri maakte (12 jaar oud) indruk op Eric, door bergop met gemak van hem weg te rijden, zoveel mogelijk hindernissen te nemen en na aankomst nog even op de fiets van de trappen af te komen rijden. Zo vader zo zoon dus. Door Cor Vos werden foto's van de deelnemers gemaakt, waarvan u er hier enkele kunt bekijken. Alle foto's kunt u bekijken op www.corvospro.com
Zondag 27 oktober vertrokken om 9 uur 8,5 man met Geert Lazeroms voor de 50 km rit. Jos Vos was maar half aanwezig: hij kwam op de automatische piloot bij Huis ten Halve aan. Dat was het gevolg van een feestje zaterdagavond. De rit ging eerst naar Nispen en daarna met een stevige westenwind naar de Wouwse Plantage, met Rini van der Westen mee op kop. Toen naar De Heide waar ze moesten omrijden, omdat de spoorweg bij de Bergse Baan was afgesloten. Maar met Kees Ruyten is het omrijden geen probleem. Onderweg werd besloten om koffie te drinken in Moerstraten bij Café Van Pul. De eerste die dat toejuichte was, je raadt het wel, Jan van Loon. Ja Jan is weer helemaal terug. De koffie was zeer snel klaar. Tijdens de pauze sprongen de tranen bij Jos Vos bijna in de ogen omdat Pierre een opmerking maakte dat Jos in zijn doodskist er beter uit zou zien dan hij er nu uitzag. Daarna werd er nog via Kruisland en de Zegge naar Roosendaal gereden. Van groep 2 was er niemand. In totaal werd er 56 km gereden.
De veldrijders zijn naar Horendonk geweest om daar de 25 of de 45 km te rijden. In totaal telde Willy 24 AKN-ers tussen de 2000 (!) deelnemers
