Archief

Zaterdag 30 juni vertrokken 17 AKN-ers met Kees Ruyten naar Hilvarenbeek. Onderweg kwamen daar van onze afdeling Hoeven Jos en Pierre nog bij. Via een korte maar mooie route gingen we eerst naar Meersel Dreef. Na Chaam vielen Jan Vermunt en Gerard Loontjes af, omdat ze eerder thuis moesten zijn. (Gerard maakt er tegenwoordig wel een gewoonte van om eerder af te haken!) De rest reed via voor de meesten onbekende wegen en weggetjes via Poppel naar Hilvarenbeek. Daar hebben ze ook een Vrijthof net als Maastricht en het was er goed koffie of thee drinken. Louis Mouws trakteerde, omdat hij vorige week 50 (volgens sommige AKN-ers) was geworden en op het terras was het goed uit te houden. Kees pakte uit met een prachtige sticker voor in de boekjes. Daar zijn Simon en ik natuurlijk kansloos tegen. Helemaal compleet, met routekaart en logo's van Hilvarenbeek en Roosendaal en paginagroot konden de stickers in de boekjes geplakt worden. Met de wind tegen reden Kees en ik daarna terug naar Roosendaal langs Goirle en onder Breda langs. Nadat iedereen keurig thuis afgeleverd was kwamen Tonnie, Kees en ik uiteindelijk met zijn drieën bij Huis ten Halve terug.

Zondag 1 juli reed Theo met 14 man van groep 1 een rondje Achtmaal, Klein Zundert, Zundert, Schijf. De rit reed hij helemaal op gevoel en dat pakte goed uit, want het bleek precies 65 km te zijn. Raar eigenlijk, als hij de rit helemaal voorbereidt kan het makkelijk 10 km meer worden en als hij op gevoel een ritje voorrijdt, komt er geen kilometer bij!

Groep 2 reed met Tonnie Dekkers, 6 man sterk hun eigen rondje. Of zijook zo'n goed gevoel hadden bij aankomst weet ik niet. Wel, dat o.a. Leo, Simon en Piet met Tonnie onder het slik arriveerden bij ons clublokaal. Zij hadden het duidelijk niet droog gehouden.

Vandaag ging om 4.30 uur de wekker ik dacht even dat ik naar mijn werk moest, maar nee ik ging fietsen. Om 5.15 uur vertrok ik uit Roosendaal om op tijd aan de streep te staan in Dieren bij de Gazellefabriek voor een mooie rit van 160 km. Er was weer een mooie rit uitgezet door de Veluwerijders en ze hadden echt iedere heuvel in de rit opgenomen.

Ik heb deze rit samen met mijn vader gereden. Die zou en moest vandaag fietsen, want vorige week had hij verstek laten gaan en toen ik hem vertelde dat we van de hele dag maar 1 buitje hadden gehad vond hij het erg jammer dat hij toch niet mee was gegaan. Ik was dus al met een voorsprong vertrokken vanmorgen, wat de heuvels berijden aangaat. Het was een mooie rit en het weer hielp erg mee. Al bij de eerste stop heb ik mijn mouwtjes en mijn windbreaker uit gedaan. Wel oppassen bij het dalen, want er lag van alles op de fietspaden van de regenbuien deze week. Maar om 16.00 uur draaiden we weer het Gazelleterrein op en voldaan ben ik weer naar huis gereden.

Wat een mooie dag fietsen met je vader.

p.s

Ik heb 2 weken vakantie en hoop toch wel dat er op woensdag een keer naar Lillo wordt gereden. Na al die mooie verhalen wil ik het zelf wel eens mee maken.

Vriendelijke fietsgroeten Eric Langelaan

Zaterdag 7 juli is de rit Zevenbergen - Zevenhuizen gereden met 13 man vanuit Zevenbergen. Tot de pont van Bergstoep was het hetzelfde parcours als de eerste etappe van het laatste clubweekend. Vandaar ging het via Stolwijk - Gouda naar Zevenhuizen. Na het vertrek via de Rottemeren naar Nieuwerkerk ad IJssel - Capelle ad IJssel - Krimpen ad IJssel en de Brienenoordbrug naar de Heinenoordtunnel. Langs Puttershoek en de Kiltunnel ging het tenslotte via de Moerdijkbrug weer naar Zevenbergen om de 154 km vol te maken.

Zondag 8 juli is de Bentbelgtocht gereden door de grensstreek. Daarbij gaf Jacques van Benthem het strakke tempo aan dat bij deze rit hoort. Er waren 28 deelnemers en 5 bij de tweede groep.

Zaterdag 14 juli is er met 19 man de HW Classic gereden. Een mooi rondje Hoekse Waard van 150 km met Cees Mathijssen.

Zondag 15 juli kon Wim Mouws de clubrit van groep 1 met 22 man rijden en ging groep twee met maar liefst 10 man van start.

Zaterdag 21 juli reed Tonnie zijn bijna traditionele rit naar Lier van 150 km. 19 AKN-ers reden deze rit, die door Tonnie behoorlijk aangepast was. De reacties waren alleen maar lovend. Iedereen vond het een erg mooie rit geworden. Zelfs Wim Mouws die nog een stuk betonbaan van heel dichtbij bekeek, overigens zonder verdere schade. Christ Couwenbergs reed nog lek, maar dat kon de pret ook niet bederven. Gerust werd er deze keer bij café Waregem van Louis Proost, genoemd naar de plaats waar hij in 1957 wereldkampioen bij de amateurs werd. Als extra rust werd er nog bij Loenhout gestopt.

Natuurlijk stond zondag 22 juli de Tivoli-tocht op het programma. De afstand en de route is elk jaar verschillend, maar het aankomstpunt is altijd hetzelfde: Tivoli in Nispen, want het is de enige zondag per jaar dat Huis ten Halve wegens vakantie gesloten is. Dit jaar reed ondergetekende groep 1 22 man sterk langs Huybergen en Woensdrecht naar het Schelde-Rijnkanaal, om daarna 12 km lang het kanaal te volgen tot Berendrecht. Daarna ging het via Putte en de Kalmthoutse Heide naar Essen en ons eindpunt voor deze gelegenheid. De rit verliep zonder problemen, met alleen een lekke band voor Cees Mathijssen (te zwaar geworden in de vakantie om nog ongestraft door gaten in het wegdek te kunnen rijden, volgens sommigen) en bij Kijkuit reed Jan Withagen nog lek.

Groep 2 ging 7 man sterk onder leiding van Tonnie weg voor een rondje Wildert. Zij waren al voor groep 1 in Nispen en hadden na de rust in de Wildert geen behoefte aan een extra bak koffie in Nispen.

Zaterdag 28 juli reden we de Rik van Steenbergen Classic met 16 man. Zonder problemen bereikten we Aartselaar, maar om mijn reputatie hoog te houden reed ik de afslag naar de sporthal eerst nog even voorbij. Daarna konden de fietsen uitgepakt worden en gingen we inschrijven. Daar kregen we meteen ons eerste presentje van de dag al uitgereikt: een binnenbandje. Iets na half negen konden we daarna vertrekken. Na de overvloedige regen van de voorgaande nacht stonden er hier en daar nog wel wat plassen, maar het bleef wel de hele dag verder droog. In de middaguren ging zelfs de zon nog schijnen. Jammer genoeg was het opritje naar het jaagpad 's nachts wel veranderd in een onvervalst nat mountainbikeparcours. Zodoende moest iedereen na afloop de fiets toch nog een grote poetsbeurt geven. Toen we onder de startbaan van Zaventem doorreden schrok Arnold van der Maat zo van een landend vliegtuig, dat hij spontaan lek reed. Dat hij echt de kluts kwijt was bleek wel uit het feit dat hij kapotte en nieuwe binnenband naast elkaar in het gras gooide en toen niet meer wist welke band de kapotte was. Natuurlijk werd de verkeerde keus gemaakt en konden we 50 meter verder weer stoppen, om alsnog de niet-lekke binnenband te monteren! Bij de afslag naar Tervuren schoof Gerard Loontjes onderuit zonder verdere schade, maar het zorgde er wel voor dat we wat voorzichtiger gingen fietsen. Bij de klim van de Steenbeekstraat ging het echter toch mis. Zoals verwacht lagen de kasseien spiegelglad. Meteen aan de voet ging Arnold van Tilburg al onderuit en bij het begin van het laatste steile stukje viel ik op mijn knie. Net als alle anderen kwam ik te voet boven. Van de pijn ging ik daarna bijna van mijn houtje, maar dankzij natte kompressen met weiwater (nee geen wijwater, maar het werkte wel!) van Gerard trok de pijn snel weg. Arnold had slechts een modderpak aan zijn valpartij overgehouden. Cees van Dongen was minder gelukkig: hij had een spaak uit zijn achterwiel gereden in de beklimming, waardoor de velg paraplu kwam te staan. Een telefoontje naar de organisatie zorgde er voor dat hij opgehaald werd. Ik kon gelukkig nog wel fietsen en ruim achter op ons schema kwamen we tegen twaalven bij de tweede rust aan (de eerste rust hadden we maar overgeslagen, want die kwam al na 23 km). Daar werd een kwartiertje later Cees ook afgeleverd, zodat we toch samen konden eten. Iets na half een hadden we er dus pas 67 km op zitten toen we voor de tweede etappe vertrokken! Cees Mathijssen en ik mochten op kop blijven rijden, ondanks dat we al enkele keren enkele meters een verkeerde afslag hadden genomen. Dat lag echter duidelijk aan het uitpijlen, want het gebeurde op precies dezelfde plaatsen waar we vorig jaar ook verkeerd reden (al zou je natuurlijk ook kunnen stellen,dat een ezel zich geen twee keer aan dezelfde steen stoot!). Zonder ongelukken bereikten we de derde rust, waar we ons weer tegoed konden doen aan sinaasappels, meloen, banaan en koeken. Bij elke rust waren die in grote getale aanwezig, want door het slechte weer van 's nachts waren maar de helft van de verwachte 1000 deelnemers op gekomen. Bij de vierde rust bij brouwerij Ordal waren ze bijna klaar met opruimen, maar werd nog even snel alles tevoorschijn gehaald toen we aan kwamen. Ook de laatste 25 km bleef Jacques v.d. Heijden nog hopen op een afsluitende klim, maar dat zat er niet meer in voor hem. Bij aankomst mochten we van de prijzentafel zelf een prijs kiezen, want er was zoveel over, dat ze niet hadden hoeven loten! Na het douchen konden we de finale van de beslissende tijdrit in de tour nog bekijken. Daarna konden we aan de terugreis naar Roosendaal beginnen. Deze keer reed ik maar 5 meter verkeerd in Aartselaar en bereikten we zonder problemen de Ring, zodat we om half 7 in Roosendaal aan kwamen.

De thuisblijvers konden met Kees Ruyten een rit van 100 km rijden vanaf Huis ten Halve. Zij bleven echter wijselijk binnen, want het regende behoorlijk om 8 uur. De enige die nat was, was dan ook Kees Ruyten.

Zondag 29 juli had Wim Mouws een clubrit van 65 km voor groep 1 uitgestippeld. Omdat het regende had hij wijselijk zijn fiets in de auto gelegd en was hij naar Roosendaal gereden. Vanuit een droge auto zag hij, dat er zich om half negen nog geen enkele AKN-er gemeld had voor een fijne fietstocht. In tegenstelling tot Kees bleef Wim dus wel droog!