OKTOBER 2006
Zaterdag 7 oktober stond er maar een kleine afstand op het programma: slechts 50 km en dat voor een zaterdag... Hoe is het dan mogelijk dat de grote groep pas om uur terug in Roosendaal is? Nou dat zit zo: het zwaarste deel van de Kroegentocht volgt altijd na het fietsen en daar hebben de meeste deelnemers veel tijd voor nodig. Nou was het eerste deel deze keer ook wel aardig zwaar, want er stond een aardig windje waar af en toe flink tegenop gebokst moest worden.Na 35 km gereden te hebben werd door 16 leden De Wildert bereikt. Traditioneel wordt daar frites met stoofvlees gegeten. Maar liefst 12 kg stoofvlees ging er in de hongerige magen. En dan had Cees van Sluijs, die niet tegen de stoofvleeskruiden kan, nog zijn eigen pot appelmoes meegebracht! Annet werd deze keer bedankt met een mooie plant en 11 man nam nog een afzakkertje bij het Volkshuis in Essen. Deze keer was er geen Ronde van Lombardijen op tv, maar de gezelligheid was er niet minder om. Jan van Loon werd wel gemist, evenals Christ die met vakantie was, maar Arnold van tilburg en Jack van Benthem deden het als nieuwkomers prima! De deelnemers hielden het de hele dag droog (of gaat die uitdrukking in dit geval niet helemaal op?).
Zondag 8 oktober kon groep 1 en 2 weer met John mee om op de weg bijvoorbeeld de rit van de dag ervoor nog eens te evalueren. Aan deze Morning Afterrit deden 18 AKN-ers mee. Om af te kicken reden ze hetzelfde rondje als de dag ervoor en werd er weer in De Wildert gerust.
De veldritfanaten konden voor het eerst weer voor een veldritje in de buurt terecht. De veldrit in Sprundel werd bij zeer mooi weer verreden. Met een temperatuur van zo'n 15°C mag je begin oktober niet klagen, behalve als je te warm aangekleed bent. Na al het hemelwater van donderdag en vrijdag was het bos toch al weer redelijk opgedroogd. Alleen het eerste stuk was nog behoorlijk drassig. Wim Mouws reed al om 8 uur weg om lekker op 't gemak de 40 km af te kunnen leggen en Cees Mathijssen en Gerard Loontjes vertrokken om 9 uur. Bij aankomst zagen ze nog Wil Roovers die 25 km gereden had, maar verder werden er geen AKN-ers gesignaleerd. De opkomst in Sprundel was goed: 830 deelnemers.
Zaterdag 14 oktober werd de Route Soleil gereden. Cees had geen betere naam voor zijn tocht kunnen bedenken, want de zon deed prima zijn best. Het enige nadeel was dat er nog een dikke laag bewolking tussen bleef zitten. Achteraf werd dan ook unaniem door de 15 deelnemers besloten om de naam van de rit te veranderen in de Rit van de Bewolking!
Zondag 15 oktober kon groep 1 en 2 met Wim Mouws meerijden, want Tonnie was verhinderd en Wim was meteen bereid om de rit over te nemen. Hij schotelde de 13 deelnemers een rondje langs de grens voor. Via Horendonk, Nieuwmoer, Achtmaal, Wernhoutsebrug en de Pannenhoef maakten zij precies de 60 km vol. Natuurlijk werd daarbij het tempo van groep 2 goed in de gaten gehouden. Tini, Ad en Frans hadden echter totaal geen problemen met het tempo en zo werd tenslotte toch nog het tempo van groep 1 als gemiddelde bereikt.
In het boekje was het niet erg duidelijk vermeld en mij was het ook niet opgevallen, maar er werd ook nog de veldrit van AKN verkend door de liefhebbers. Leo had het opgemerkt en na een kort belrondje waren Willy, Pierre, John van Houten en Jan Buyk best bereid om die verkenning te rijden.
De veldritfanaten reden deze keer in Wouwse Plantage hun rondje. Zeven man sterk waren we deze keer. Toon Antens ging er om kwart voor 9 meteen in hoog tempo vandoor. De anderen wachtten keurig tot 9 uur om van start te gaan. Afgesproken werd om deze keer niet zo hard te rijden. Dat lukte aardig, al kwamen ondergetekende en Cees Mathijssen wel met kleine voorsprong bij de ravitaillering aan. Na de gevulde koeken, repen en energiedrank waren we Jan Withagen ineens kwijt en besloot Ben om het laatste stuk de 30 km te rijden. We mochten meteen het losse zand in en daar werd flink doorgetrokken. Toen ik omkeek was ik ineens iedereen kwijt en ook verder werd ik niet meer bijgehaald. Na aankomst bleek dat dat kwam omdat Cees behoorlijk over de kop was geslagen in het losse zand. Met een flinke tand door zijn lip had er eerst behoorlijk bloederig uitgezien. Arnold van Tilburg, Henk en Hans hielden in het laatste stuk een oogje in het zeil en zodoende bereikte iedereen in redelijke conditie Wouwse Plantage. Henk moest wel constateren dat hij geen bar-ends op zijn stuur had, maar blaar-ends en Cees spoelde zijn mond alweer vrolijk met warme kippensoep, dus al met al viel de schade gelukkig wel mee.
Zaterdag 21 oktober was de opkomst voor de eerste verkenning van de veldrit dit weekend alvast goed. Het weer was dan ook prima. In de buurt van de Rucphense Heide was het wel te merken dat het de laatste tijd nog niet veel geregend heeft, want daar zitten wel wat stukjes los zand in. Daar heeft Cees Mathijssen wat minder prettige herinneringen aan, maar deze keer kwam hij er zonder kleer-(lees: lip-)scheuren doorheen. Gelukkig maar, want zijn lip was nog niet helemaal genezen...
Zondag 22 oktober waren maar liefst 22 AKN-ers present om de verkenning van de Veldrit te rijden. Elk tweetal nam zijn gedeelte van het parcours de kop van de groep om de weg te wijzen. Alhoewel het tempo niet hoog lag, moest er achterin de groep toch behoorlijk doorgefietst worden, want 22 man op een rij vormt een behoorlijk lange sliert. Onderweg vergat Jacques van Benthem op tijd te schakelen en viel hij spontaan om. Iets minder spontaan ging Kees Ruyten ook nog even liggen. Wim Mouws maakte het te bont toen hij bij het uitwijken voor een van de vele wandelaars dacht dat hij wel door een konijnenhol kon. Zijn fiets was te groot en Wim maakte een aardige smak, waarbij zijn bril behoorlijk in zijn neus gedrukt werd. Gelukkig bleef het bij een lichte beschadiging van zijn neus en kon hij zijn weg verder vervolgen. Deze keer werd op het eind het laatste stuk van de 23 km verkend.
Op de weg werd door Alfons en Wim Schot een peloton van 12 renners aangevoerd. Onderweg werd veelvuldig geroepen dat het TEGEN zat, maar behalve dan een fikse tegenwind viel dat eigenlijk allemaal erg mee. Via Huybergen, Ossendrecht, Hoogerheide en Wouwse Plantage ging het via het Rozenven terug naar Roosendaal. Voor sommigen was het wat moeilijk te verteren dat we in Nispen doorreden, maar om precies de 60 km vol te maken moesten we toch echt nog even rechtdoor Tini!
Zaterdag 28 oktober was de opkomst voor de laatste verkenning van de veldrit goed. 15 AKN-ers waren present om de laatste hand aan de route te leggen. Het weer was weer prima en dat willen we nog graag ruim een week zo houden!
Zondag 29 oktober trok de veldrit in Horendonk dankzij het prachtige weer een record aantal deelnemers van 2080. Daarvan waren er 19 van AKN. Met John op kop werd klokslag half 9 (?) vertrokken bij Huis ten Halve toen ik nog bezig was mijn schoenen aan te doen. Mijn grote vriend Jan Buijk was de enige die me opwachtte. Samen haalden we de groep in, waar de jarige Henk en John op kop reden. Ik beloofde John dat ik hem terug zou pakken. Helaas kreeg ik daar geen gelegenheid voor, want John reed de 23 km, zodat ik hem onderweg niet op zijn nummer kon zetten. Maar mijn tijd komt nog wel! Met de filevorming viel het behoorlijk mee in het bos. Alleen op 2 technische stukjes stonden we even stil, maar daar konden we gebruik van maken om even op adem te komen. Na de rust met Red Bull, water, soep, koek en Snickers ging Cees Mathijssen onderuit in het losse zand en kwam wat ongelukkig op zijn rug terecht. Op zijn gemakje reed hij het laatste stuk uit. Om toch maar in het verslag te komen stootte Toine nog even in de "loopgraven" met zijn onderbeen tegen een boomstronk, wat hem een forse bloeduitstorting bezorgde. Maar ja sommige mensen doen alles om maar in dit verslag te komen. Dat was ook de reden dat Wim Mouws al om tien over half 9 in Horendonk vertrok. Hans Mathijssen was dit weekend afwezig, want bij het badmintonnen heeft hij zich verstapt en hij moet een week of drie in het gips om een en ander rust te gunnen. Vier man sterk vertrokken we om half 12 naar Roosendaal. De rest had nog wat tijd nodig om wat vochttekort aan te vullen onder de klanken van een carnavalsorkestje dat buiten zijn best deed om de stemming er goed in te brengen. Dat lukte allebei heel aardig...
Op de weg werd door Pierre en Tonnie een peloton van 9 renners de weg gewezen. Pierre nam de rechte stukken voor zijn rekening en Tonnie alle afslagen... Bij een fikse noordwestenwind werd de route van de tweede Regelmatigheidsrit in tegengestelde richting gereden.