MAART 2006

Zaterdag ging het officiële zomerseizoen van start met onze openingsrit van 50 km. Cees van Sluijs mocht leiding geven aan een groep van 22 toerfietsers, waaronder 3 aspirant-leden. Zonder een enkele lekke band of ander ongemak werd de hele tocht afgelegd. De temperatuur kwam al snel enkele graden boven nul en met niet al te veel wind en een zonnetje erbij was het zowaar lekker fietsweer. Wim Mouws reed glunderend rond met zijn nieuwe banden. Die had hij van zijn vrouw gekregen toen ze vorige week in het verslag op deze website had gelezen dat hij kampioen lekrijden was geworden. Als ze het deze keer weer leest: zo'n oude Giant Cadex staat niet helemaal meer bij die flitsende nieuwe blauwe banden... Zo'n eerste rit van het zomerseizoen kan tegen het einde behoorlijk door gaan wegen als er wat minder getraind is in de weken daarvoor. Voorzitter Pierre kreeg ook een tikje van de man met de hamer, maar werd door o.a. Louis terug bij de groep gebracht. Hij concludeerde bij aankomst wel dat John of Cees dit jaar hun aanspraken op het clubkampioenschap al verspeeld hebben... Toch had dit kopduo een voorbeeldig tempo aangehouden, dus daar lag het echt niet aan.

Zondag 5 maart reed groep 1 naar Zevenbergen om daar in te schrijven voor de openingssterrit van het district. Er was wel wat sneeuw gevallen, dus Wim Mouws kreeg alleen het gezelschap van Cees van Sluijs, Cees Mathijssen, Theo Jukes en een van de aspirant-leden van zaterdag, Arnold van Tilburg. Dit dappere vijftal mocht onderweg nog een sneeuwbuitje van een paar centimeter meepikken bij Noordhoek en bleek bij aankomst in Zevenbergen de enige te zijn! In Zevenbergen was de rit afgelast en van andere toerclubs was de animo ook nul. Petje af dus voor ons AKN-vijftal dat zo vroeg in het seizoen al liet zien uit het goede hout gesneden te zijn!
Groep 2 reed in de persoon van Tonnie een eigen rondje. Omdat hij verder geen gegadigden aantrof bij de start ging hij enkele stukken van de 1e regelmatigheidsrit alvast verkennen. 

Zaterdag 11 maart woei er een gure noord-oostenwind. Dat belette 25 leden niet om samen met Wim Mouws een rondje van 75 km te gaan rijden. Als extra verrassing kregen ze onderweg nog een sneeuwbui aangeboden. Op de momenten dat ze het van het fietsen toch wat te warm dreigden te krijgen, zorgden Piet Bianchi en Jos Vos er met een lekke band gelukkig voor dat ze wat af konden koelen. Met de hulp van Louis kwam dat natuurlijk allemaal keurig in orde.

Zondag 12 maart waren de weersvoorspellingen niet beter. Toch viel het 100% mee; het vroor weliswaar iets of wat, maar met een niet te harde wind en een lekker winterzonnetje was het goed fietsweer. Natuurlijk reed AKN gewoon om half negen weg. Dat weet toch elk lid. Tja, dat ik me dat om vijf voor 9 pas bij het oprijden van de parkeerplaats bij Huis ten Halve realiseerde, zegt wel iets over hoe wakker ik was. Leo was de enige die met Willy's groep 2 koffie wilde gaan drinken. Omdat dat toch wel een beetje weinig was, besloten ze maar gewoon met groep 1 van John mee te rijden. Zodoende telde die groep 22 deelnemers. John wist dit jaar Loenhout wel te vinden. En hoe! In één streep ging het naar Wuustwezel. Het is dat er geen snelweg ligt, anders had hij die genomen beweerden sommige leden. Op de terugweg nam hij (weer volgens sommige leden) precies alle wegen in De Maatjes die hij niet moest hebben. Elke betonbaan werd opgezocht en gevonden. Ook deze keer slaagde hij erin om precies de opgegeven afstand van 60 km vol te maken. De koffie smaakte daarna weer heerlijk, ook al kon Jan Buijk tot zijn grote spijt Cees van Sluijs niet aan een kokoskoekje bij de koffie helpen...

Zaterdag 18 maart is de eerste Euraudax Propagandatocht van 100 km gereden. De 31 deelnemers en Jack van Zeggeren in de volgauto konden genieten van een onvervalste Dorpenomloop. Het was dat tegelijkertijd de tweede editie van de BN/De Stem Alpe d'Huez-clinic georganiseerd werd, anders was de opkomst nog heel wat hoger geweest. De deelnemers (waaronder 21 leden) konden genieten van een straffe oostenwind, waaraan iedereen zijn handjes (beentjes?) vol had. Gelukkig werd me op kop keurig assistentie verleend door Cees, John en Wim. Zo kon het tempo van 25 km/u mooi gehandhaafd worden en kwamen we op de minuut nauwkeurig aan bij onze koffiestop, café De Stoof in Oud-Gastel. Daar was de bediening erg vlot, zodat iedereen rustig een tweede kop koffie kon bestellen. Vanaf Hoeven kregen we de wind toch nog in het voordeel en Wim en John profiteerden daar dankbaar van door het tempo wat op te voeren. Strenge Euraudax-controleur Theo Jukes had daar wel wat bedenkingen bij. Toch kon hij een ruime voldoende op zijn evaluatieformulier noteren.

ondertussen bij de tweede BN/De Stemclinic...

Zondag 19 maart nam onze Belgische gids John van Turnhout 22 leden mee voor een rondje Kalmthout. Helaas was het net als de dag ervoor zo koud dat niemand zich warm kon fietsen. Pas toen ze binnen waren bij Huis ten Halve trok (binnen en) buiten de mist op en begon te zon te schijnen. Groep 2 reed onder leiding van Dim een rondje van 50 km. Vier man sterk dronken zij koffie bij ons reserve-clubhuis in De Wildert.

Zaterdag 25 maart waren er alleen liefhebber voor de 145 km die zich meldden bij Huis ten Halve. Jos Vos en Rob Smits hadden geen zin in een nat pak en bleven thuis. Dat viel die dag behoorlijk mee. De natte weg zorgde er wel voor dat iedereen die achter Theo en mij reed onder de modder kwamen te zitten; regenen deed het alleen bij de beklimming van de Houwaartseberg. Pierre zorgde met een lekke band voor wat oponthoud, maar keurig op schema (met nu het Goddelijk lichaam van Cees en ik op kop) werd er gerust bij de visvijver Blauwmolen. Cees af daar een pakketje brood aan Jan Buijk, die na heel veel jaren de stoute schoenen weer eens aangetrokken had om mee te gaan op een clubuitstap. Ik vermoedde dat het brood óf een week oud was óf net daarvoor door Cees bij Jan weggehaald was. Hoe dan ook: Jan at het met smaak op. In de tweede etappe namen we de Chartreuseberg en via de Meesberg kwamen we weer onderaan bij de voet van de Chartreuseberg uit! Cees en ik konden dan ook uit bijna alle monden noteren, dat ze volgende keer wel beneden blijven wachten... Met nog een strookje kasseien en een lekke band voor Dim bereikten we de tweede controle bij Nijlen. Daarna bleven nog 30 km te rijden over, met daarin wel het leuke stukje kasseien naar Pulderbos. Rijden over het zandpad was niet mogelijk, dus moest iedereen er echt over. Dim reed halverwege weer lek, maar had geen binnenbandjes meer met extra lang ventiel. Willy en Theo waarschuwden de groep die aan het eind in Pulderbos stond te wachten en reden terug met een binnenbandje met lang ventiel. Ook dit was echter te klein en zodoende moest er toch geplakt worden. Bij terugkeer in Brasschaat was Ludo Peeters al weer weg ('s morgens had hij ons wel hartelijk verwelkomd) en de loterij getrokken, maar de pannenkoeken en de drank waren nog volop te verkrijgen. Wim ging voor drie pannenkoeken, Henk voor de prijs op nummer 313 die niemand had en Cees voor de € 5,20 die hij dacht te verdienen. Met een prachtige Bio-Racerpet konden we naar huis terug, waar we rond half 6 weer bij ons clublokaal arriveerden.

Zaterdag zijn de thuisblijvers met 8 man vertrokken naar Zandvliet, Berendrecht e.o. om er verschillende kasseistroken op te zoeken. Ze hadden beter mee kunnen gaan naar de Ludo Peetersclassic, dan hadden ze geen kasseien hoeven te zoeken. Die zaten keurig in de route!

Zondag 26 maart kreeg Kees Ruyten 9 man mee voor zijn opdracht naar Zwingelspaan. Daarvan waren 3 man die de dag ervoor naar België waren geweest. Het begin was miezerig, maar het weer werd steeds beter en toen de groep om 11.15 uur binnen was scheen de zon. Ze hadden precies 60 km. Voor Groep 2 waren geen liefhebbers.