Archief

Zondag 8 januari hadden we een druk programma op de planning staan. Vanaf iets over negenen gingen bijna 40 leden en hun partners op weg voor een heerlijke winterwandeling door Roosendaal. Zelfs daarbij moet je oppassen voor valpartijen ontdekte Willy, die daarbij zijn voet verzwikte.
Toch kwam de hele meute tegen elven aan bij ons clublokaal. Daar was alles al in gereedheid gebracht: Rob Smit presenteerde m.b.v. de laptop en beamer de foto's die de afgelopen jaren bij AKN gemaakt zijn. Ondergetekende had de prijzentafel gevuld met bijna 100 prijzen (met dank aan Jos Vos die bij zijn damesploeg een groot aantal prijzen lospeuterde, Kees Ruyten die zijn baas Hontelé - Van Deursen bv weer vele notitieboekjes en speciale AKN-kalenders kon regelen en Golff-supermarkt Van Loon in Rilland die zowaar 2 hoofdprijzen beschikbaar stelde: een steengrill en een gourmetstel; doe voortaan al uw boodschappen dus in Rilland !). Nadat iedereen koffie en gebak had gekregen van ons eigen Huis ten Halve cateringteam en 3 consumptiepenningen van onze penningmeester, bleek dat we maar liefst 91 gasten hadden.
	Pierre opende het gebeuren met een korte terugblik op het afgelopen jaar 2005 en tevens maakte hij bekend dat alle aanwezige leden een origineel paar AKN-sokken kreeg: een collectors-item John van Turnhout! Ook werden er weer 2 jubilarissen in het zonnetje gezet. Dim van Krimpen en Anton Mali kregen de AKN-speld voor hun 25-jarig lidmaatschap van de vereniging.
Daarna was het tijd voor wat ontspanning. Met behulp van 91 groente- en fruitfoto's moest iedereen op zoek naar zijn duo-partner voor deze gelegenheid. Samen moesten zij zich (na enige klassikale uitleg) buigen over de nieuwste rage van 2005: de SUDOKU-puzzel. Omdat ook de leraren tegenwoordig schijnbaar niet meer tot 10 kunnen tellen hoefden in deze puzzel slechts de cijfers van 1 t/m 9 ingevuld te worden. Wie zijn puzzel klaar had, kon hem na laten kijken en een goed ingevulde SUDOKU gaf recht op 2 lootjes voor de prijzentafel. De tijd die men er voor nodig had varieerde van 10 minuten tot bijna een uur, maar op het eind van de middag ging iedereen met een prijs naar huis. Een van de 2 hoofdprijzen ging naar de vrouw van Jan Barmentlo, die samen met Ad van Iersel als laatste zich kwamen melden. Lest best dus.
	De bekendmaking van de clubkampioen en regelmatigheidskampioen 2005 pakte voor mij verrassend goed uit, want beide titels mochten mee naar Rilland, samen met 2 bekers, een clubkampioentrui en natuurlijk de kolossale wisselfietser! (Mijn vrouw sprong een gat in de lucht toen ik er haar bij thuiskomst mee verraste!)

De uitslag van het clubkampioenschap was:

Alfons Govers
Henk Verschuren
Leo Notenboom
Simon van Noort
Willy van Toren

De uitslag van het regelmatigheidskampioenschap was:

Alfons Govers
Henk Verschuren
Piet Brans
Dim van Krimpen
Simon van Noort

Piet Brans mocht daarna de prijzen uitreiken voor de leden die de 200 km Euraudax-tocht hadden gereden en de speciale medailles voor die leden die al onze Euraudax-ritten reden in 2005.

De middag werd tegen drieën afgesloten met broodjes en koffie, alhoewel er nog 2 tafels waren die toen ik naar huis ging nog helemaal geen aanstalten maakten om naar huis te gaan. Zij genoten nog met volle teugen.

Veel zon, nauwelijks wind en een temperatuur net boven het vriespunt vormen samen altijd een perfecte wandeldag. Ook deze keer op 15 januari bij de tweede aflevering van onze winterwandelserie zat alles mee. Er was dan ook veel animo om te wandelen. Dankzij Jan van Loon konden alle deelnemers hun auto gemakkelijk kwijt. Bij de inschrijving zaten Henk en Jack. Ongeveer 1/5 deel van de wandelaars koos voor de 10 km, voor het overige koos 2/5 voor de 15 en eveneens 2/5 voor de 25 km. Daarvan waren 21 deelnemers lid van AKN. Deze keer was door de organisatie een mooi parcours over de Rucphense Heide uitgezet. 's Morgens voor de start was het hele parcours nog gecontroleerd door John van Turnhout en waren enkele ontbrekende bordjes terug gehangen. Zodoende kon iedereen zonder problemen het rustpunt bij 't Ossekopke bereiken. Daar zat Jan Neelen om iedereen van zijn of haar stempeltje te voorzien. Na de koffie, waarop naar de zin van sommigen wat te lang gewacht moest worden, kon men dan aan het tweede traject beginnen. Als bewijs van deelname ontvingen alle deelnemers tenslotte bij aankomst hun felbegeerde sticker.

Zondag 22 januari was het weer een snertdag. Niet wat het weer of de opkomst betrof, maar er was weer heerlijke snert voor de deelnemers die na afloop binnen kwamen bij Huis ten Halve. Jammer voor o.a. Toine, Kees Ruyten en Toon die al wat eerder afdraaiden naar huis. In het veld werd het tempo keurig aangegeven door Leo. Met zijn vijftienen ging het achter elkaar over de Rucphense Heide. Cees van Sluijs wilde, met Henk in zijn spoor, af en toe wel even een tussensprintje maken van achter uit de groep naar voor, maar ging in het losse zand onderuit, met Henk weer in zijn spoor. Die wilde natuurlijk zijn nieuwe AKN-helm testen! Ook Cees Mathijssen ging de grond nog even van dichtbij bekijken. Onze andere Mathijssen, Hans, raakte even later de grond wat harder, maar ook hij hield er verder geen narigheden aan over.
Op de weg reed Tonnie met een groep van 9 AKN-ers weer keurig een rondje van 50 km. Die bereikten wel allemaal zonder ongelukjes de snert!

Zondag 29 januari vroor het 's morgens nog enkele graden toen 9 leden onder leiding van John op de weg en 12 leden onder leiding van Christ Couwenbergs in het veld hun rondje gingen maken. Beide groepen vertrokken wind mee richting Bergen op Zoom en kwamen elkaar 3 x tegen. John zocht ook de velden op, maar bleef op de verharde wegen die er tussendoor lopen. Christ ging langs de Zoom naar de bossen in de buurt van Klavervelden. Daar zijn hele leuke stukjes te fietsen, waar je het ook nog eens lekker warm van krijgt. Dat ze wind tegen terug moesten was voor geen van de 21 deelnemers een probleem, want voordat ze afgekoeld waren hadden ze de warmte van Huis ten Halve alweer bereikt. Ook deze keer moest Willy nog verstek laten gaan. Zijn bij de Nieuwjaarswandeling verstuikte voet is nog steeds te dik en pijnlijk om er mee te kunnen fietsen of lopen op een wat sportievere manier.