OKTOBER 2005

Zaterdag 1 oktober was het tot en met de start om 9 uur miezerig weer. Het was dus voor Kees Ruyten geen verrassing dat Cees Mathijssen, Wim Mouws, Jan van Loon, Alfons Govers en Eric Langelaan de enige belangstellenden waren voor de 100 km naar Riel. Op ondergetekende na reed iedereen zonder regenjasje weg. Nog binnen de gemeentegrenzen van Roosendaal hield het miezeren op en het bleef droog tot in Riel. De route er naar toe via Alphen en het fietspad over "het Bels Lijntje" was echt de moeite waard. Boven de manege hing een knots van een bui, maar die wachtte keurig tot wij binnen zaten voordat hij tot ontlading kwam. Zo konden we ook weer droog terug naar Roosendaal. Net voor de bossen bij Breda kreeg Eric 3 lekke banden in een keer: één in zijn voorwiel en 2 in zijn gereedschapstasje. Gelukkig had Wim een reservebandje voor hem en konden we weer verder door de bossen rondom Breda en via Sprundel en Rucphen weer terug naar huis. Daar kwamen we om kwart voor 2 aan. Lichtelijk opgeblazen kon ik daar eindelijk mijn regenjasje uit doen.

Zondag 2 oktober genoot Theo van de tweede dag van zijn uitslaapweekend. De weersvoorspellingen waren zodanig dat hij niet verwachtte dat er zich veel AKN-ers in Rucphen zouden melden. AKN was echter op zondagmorgen wel degelijk vertegenwoordigd bij de herfstkleurentocht van Brabantia. Niet iedereen slaapt uit of rijdt met groep 2 mee! We vertrokken om 9 uur met 4 AKN'ers (Peter Kustermans, Simon van Noort, Toine van Oers en Wim Mouws) samen met 5 mannen van Brabantia. Toon Antens had uitgeslapen en haalde ons later in na de Lange Schouw. De tocht ging via Rucphen, Langendijk, Lange Schouw, Schijf, Sprundel, Rijsbergen naar Breda Zoals gebruikelijk rust en controle bij Dennenlucht en daarna via Effen, Sprundel en St. Willebrord terug naar Rucphen. Een mooi ritje.

Groep 2 reed vanuit Huis ten Halve met zijn achten een rondje Achtmaal. Om acht uur regende het nog, maar bij het vertrek om half negen was dat al veranderd in druppelen en om kwart over negen werd het droog en kwam zelfs de zon nog tevoorschijn. Piet, Geert, Jan v. L., Jan N., Henk, John en Willy hadden er beslist geen spijt van dat ze hun bed waren uitgekomen Theo!

Zaterdag 8 oktober reed Cees van Sluijs met een groep van 25 de Propagandatocht van 50 km. Eigenlijk moest Cees schilderen bij zijn dochter, maar als de plicht roept .... De mist was gelukkig al aardig aan het optrekken en bij weinig wind konden we een vlot rondje rijden. Middenin het peloton werd Rien Goorden van Brabantia de hele weg vertroeteld, want hij was de enige betalende deelnemer. Dankzij hem kon penningmeester Jack een batig saldo van € 1,65 noteren.

Zondag 9 oktober waren we met zijn vijven om half negen in Sprundel present: Toine, Jan Bakker, Gerard, Alfons en ons nieuwe oud-lid Hans Mathijssen (sinds zaterdag weer lid van AKN). De paden lagen er goed verhard bij, dus we konden een behoorlijk hoog tempo aanhouden. Af en toe hadden we even oponthoud bij kleine (bijna-)valpartijtjes van Toine, Jan en Gerard. Ikzelf verloor mijn voorspatbord weer maar eens, zodat ook ik een keer van de fiets moest. We waren behoorlijk nat toen we in Sprundel aan de gevulde tomatensoep konden, maar vooral van het zweet en niet van het gemiezer. Toen ik met de auto naar huis reed zag ik nog net Wim Mouws arriveren. Die was blijkbaar om 9 uur gestart en er niet in geslaagd ons in te halen: zwak hoor!
Op de weg reden groep 1 en 2 samen onder leiding van Jan Neelen een rondje van 50 km. Willy had geluk, want hij kon op zijn 65e verjaardag maar liefst 20 deelnemers trakteren!. In Halsteren werd een koffiestop gemaakt bij het stamcafé van ons oud-lid Toontje Wijten. De kasteleinsvrouw stond er alleen voor, want haar man was gaan toerfietsen (!). Maar de koffie was er toch binnen de kortste keren.

Zaterdag 15 oktober waren er 24 man voor de kroegentocht. Na een lekke band van Henk Verschuren en ook nog een lekke van Geert Lazeroms kwamen ze iets te laat aan op hun feestadres. Dus moesten ze snel zijn om de geplande aantallen consumpties te verorberen, voordat de 12 kg (!!) stoofvlees en friet op de tafels kwamen. Zaal Flora was speciaal voor hen gereserveerd voor de maaltijd. Na afloop gingen ze weer naar voor in café De Volksvriend om het feest voort te zetten. 20 Man maakten gebruik van de maaltijd. Om half drie vertrokken zij naar Essen naar het (rode) onderkomen Het Volkshuis, waar de snacks en de 2 tv's klaar stonden om Bettini de Ronde van Lombardije te zien winnen. Moe maar voldaan vertrok men om 5 uur naar huis. 

Zondag 16 oktober waren er in Wouwse Plantage al wat meer AKN-ers aanwezig: Toon Antens, Jan Bakker, Dim, Henk, Gerard, Alfons, Hans Mathijssen, Cees Willemse, Peter Kuystermans en Kees en Ankie Buyk. Samen met nog zo'n 1000 andere deelnemers konden zij er tegenaan op het mooie parcours tussen Wouwse Plantage en Bergen op Zoom. Alles zat erin: los zand, veel smalle paadjes, technische stukken en langere bospaden. Geen wonder dat er af en toe iemand ging liggen. Ikzelf ben geloof ik 4 x ongewild van mijn fiets "gestapt"! Toch lag het gemiddelde voor de eersten op 21,6 km/u, Toon Antens niet meegerekend, want die ging op zijn crossfiets ver voor de AKN-meute uit. Tijdens de soep werd er met voldoening op de rit teruggekeken!
Op de weg reden groep 1 en 2 samen onder leiding van John van Turnhout een rondje van 40 km. Deze Morning After-rit was aan de 21 AKN-ers goed besteed. Zij reden een rondje Boslust - Kalmthout en dronken natuurlijk koffie in de Volksvriend in Wildert, om af te kicken van een zeer geslaagd Belgisch weekend. John bedankt!

Het weekend erna werd door alle groepen steeds met 16 deelnemers gestart. Zaterdag 22 oktober reden Jan van Loon en Simon samen een rondje op de weg, want het bos is aan hen niet meer besteed. Ad en Tini vreesden (overigens onterecht) het tempo van de veldrijders en reden korter naar de rustplaats, om daar hun stuk van het parcours te verkennen. De overige 12 reden tot aan de rust onder leiding van Christ, Louis en Leo het eerste stuk van het parcours. Bij de rust was van Ad en Tini geen spoor te bekennen en was het ondertussen behoorlijk gaan regenen. Na een minuut of 10 gewacht te hebben werd een alternatieve route terug naar gereden. 

Zondag 23 oktober kwamen weer 16 AKN-ers aan de start voor de tweede verkenning van de Veldrit. Leo nam het voortouw en in een mooi tempo werd tot aan de rust het parcours gereden. Ook deze keer kon het stuk na de rust niet precies verkend worden, zodat daar nog een taak ligt in de komende weken. Hans Mathijssen had onderweg alle tijd om op andere dingen te letten dan het achterwiel van zijn voorganger. Waar het hele peloton voorbij reed, zag hij wel liggen: een mobiele telefoon. Hij stopte het in zijn zak, om bij Huis ten Halve te kijken van wie het was. De eigenaar probeerde ondertussen zijn verloren bezit terug te vinden door het nummer te bellen. De terugweg werd dan ook opgevrolijkt met de beltonen van "An der schönen Blauen Donau". In totaal 57 gemiste oproepen gaf het mobieltje aan bij aankomst in ons clublokaal! Daar werd de eigenaar geïnformeerd, die zo blij was dat hij zijn mobieltje terug had, dat hij € 10,- vindersloon in de pot deed. Dat pilsje houdt Hans nog tegoed, want die moest meteen naar huis en had de telefoon aan Willy in bewaring gegeven.
Op de weg reden groep 1 en 2 samen onder leiding van Tonnie een rondje van 50 km. Deze rit werd ook door 16 AKN-ers gereden.

RABO-CLINIC

Na vorig jaar, toen Dim en Ina van Krimpen en Jan Bakker deelnamen aan de Rabo-clinic, was het dit jaar de beurt aan Eric Langelaan om zich te melden bij de Rabo-profs. We ontvingen zijn verslag van deze clinic en plaatsen het hierbij. Toch eens informeren bij deze leden hoe ik volgend jaar op die deelnemerslijst kom...

Op vrijdag vertrok ik met mijn vrouw naar Valkenburg voor de Caubergclinic. We hadden een leuk hotel aan de voet van de Cauberg. Na wat rond gekeken te hebben in het centrum werd het tijd de Cauberg eens te verkennen: hier draaide het om. Ik ging met de auto, want het regende met bakken uit de Limburgse hemel. Aan de voet van de Cauberg heb je een mooie uitzicht op de weg die je moet volbrengen. De auto reed er gemakkelijk naar boven... Boven aan gekomen heb je een mooi uitzicht over de Limburgse heuvels. Terug naar beneden ging beter. In de avond goed gegeten en vroeg naar bed, want de volgende ochtend moest het gaan gebeuren. Om 9.00 uur vertrokken we naar het sportcentrum. Daar waren nog 250 fiets gekken samen gekomen. Na me verkleed te hebben mochten we plaats nemen in de sporthal die was omgetoverd tot een grand-café. Om 9.30 uur begon de presentatie en werden de renners voorgesteld door Hennie Kuiper. De renners werden gekoppeld aan een groep. Ik zat ik groep 14. We kregen Michael Rasmussen en William Walker als profs toegewezen. Na de koffie en Limburgse vlaai was het wachten tot we mochten vertrekken. Na 10 minuten vroeg Hennie Kuiper ons klaar te maken voor vertrek. We gingen naar buiten en daar bleek dat het was gestopt met zacht regenen: nu kwam er een golf water naar beneden. Normaal blijf ik lekker op bed met zulke regen, maar vandaag moest het maar: je rijdt niet elke dag met Rabo-profs.
We vertrokken en het gemiddelde was goed te doen. De jongens zeiden: "Spaar je maar voor de eerste heuvel." Daar lag na een kilometer of 5 de eerste heuvel op ons te wachten. Ik reed nu nog naast Michael Rasmussen, maar dat bleek ook voor korte duur. Aan de voet gaf hij me nog een paar tips over schakelen en over als je echt wilt klimmen: zorg dat je een paar kilo afvalt. Met deze raad begon ik aan mijn klim en werd al snel ingehaald door de mede renners. Dat ik niet echt goed kon klimmen wist ik nog van de Posbank dit jaar, maar ik dacht dat het met een shirt van de Rabobank toch beter zou gaan. Dit bleek niet zo te zijn! Boven aangekomen met 2 mede renners moesten we zorgen weer bij de ploeg te komen. Dit lukte ons mede door Frans Maassen die met de ploegleiders wagen ons uit de wind hield. Hij kwam naast me rijden en vroeg hoe ik me voelde. Ik schudde van goed. Toen zei hij: "O.K. dan door naar voren en in het wiel van Michael Rasmussen gaan zitten en blijf daar zitten tot de volgende klim." Dat lukte me en Michael lachte en keek wel raar dat ik terug in zijn wiel zat. Dat Rabo- shirt doet toch wonderen met een mens. Na nog een paar Limburgse heuvels overwonnen te hebben lag daar de laatste: de CAUBERG. We hadden een tijd chip op de fiets. Zo kon je goed zien wie er de beste tijd naar boven heeft gefietst. Ik kan je zeggen, na 75 km gefietst te hebben is de Cauberg erg zwaar. Ik weet mijn tijd niet, maar weet zeker dat ik niet bij de eerste 100 zit. Na de Cauberg en nog een rondje om Valkenburg waren we weer bij de sporthal. Onder de douche en lekker een pastamaaltijd gegeten. De prijzen werden uitgereikt aan de beste renners van de dag. De oudste deelnemer was 80 jaar en kreeg uit handen van Joop Zoetemelk een boek aangeboden. Na nog wat foto's gemaakt te hebben en gepraat met enkele renners gingen we moe maar voldaan terug naar het hotel. Daar heb ik heerlijk geslapen en 's avonds een lekker biertje gedronken en lekker gegeten met mijn vrouw. Wat is Limburg toch mooi!

Met vriendelijke fietsgroeten, Eric Langelaan

 

Zaterdag 29 oktober werd de veldrit in twee groepen verkend: groep 1 reed de eerste helft tot aan de rust en groep 2 reed meteen naar de rust en verkende het parcours vanaf daar tot de aankomst. In totaal werd de verkenning door 16 leden gereden.

Zondag 30 oktober was het goed te merken dat er dit weekend een warmterecord in de boeken is gekomen. 18 Deelnemers van onze club reden vanuit Horendonk de veldrit. Is het normaal al zo dat er behoorlijk gezweet wordt tijdens zo'n veldrit, deze keer werd menig zweetdruppeltje extra gezweet. Gelukkig zijn de voorspellingen zo, dat we de komende week wat meer november-achtige waarden kunnen verwachten.