SEPTEMBER 2001

Zaterdag 1 september was de harde kern van AKN vertegenwoordigd. Reden voor Louis en Toon Antens om op kop te gaan rijden in hun eigen tempo. De overige 4 lieten geen kik, maar moesten toch aardig wat zeiltjes bijzetten om het gemiddelde tempo van ongeveer 29 km/u bij te benen. Voor de Oesterdam moesten de regenjasjes aan, maar die konden daarna weer uit. Een lekke band van Louis en een rust in St. Annaland en De Heen vormden de overige rustpunten in deze winderige tocht. Jan van Loon, Willy, Cees van Dongen en Jac waren in ieder geval na de 150 km goed warm gereden.

Zondag 2 september lag het niet aan de 15 AKN-deelnemers. Zelfs fervente tafeltennissers hadden alles opzij gezet om AKN te kunnen vertegenwoordigen op de JaVaDo-tijdrit. Dat werd door de anderen dan ook zeer gewaardeerd en vele lovende woorden werden gesproken. Dat het resultaat iets of wat tegenviel in vergelijking met de tweemaal winst van de afgelopen jaren was niet te wijten aan onze voorrijders. We reden op de computer van Tini en Alfons had hem ingesteld. Zo werd onderweg al genoteerd, zodat eventuele tegenvallers in de uitslag volledig op hen verhaald konden worden. Zo werd er hier en daar een oor aangenaaid. Dat John toen hij klaar was met afrekenen zich omdraaide en geen AKN-er meer zag had daar helemaal niets mee te maken...

Zaterdag 8 september hielden Cees van Dongen en Alfons er al stilletjes rekening mee dat ze de verkenning met de auto zouden moeten rijden, net als vorig jaar. Tegen de verwachting in was het weer heel behoorlijk en waren we in totaal met 8 deelnemers. Vooraf waren er wat kleine wijzigingen in de route aangebracht, i.v.m. de HSL-aanleg, die zeker geen verslechtering betekenen. Verder werd besloten het stuk langs de snelweg bij St.Willebrord uit de route te halen. Bij het passeren van een loslopende hond waarschuwde Cees v. S. een tegemoetkomende fietser dat het beest gevaarlijk was. De man stapte prompt af en toen de hond hem naderde smeet hij fiets en al naar het beestje toe! Geert kon het bij een lekke band van Cees van Dongen niet nalaten te vragen waarom Cees v. Sluijs altijd met zo'n zware rugzak op zijn rug rond rijdt. Het blijkt dat daar het reglement van de toercommissie in zit... Geert vroeg ook nog waarom Cees v. S. bandenlichters gebruikte, want Louis Mouws deed dat altijd met zijn handen. Maar ja, die rijdt ook 35 km/u met een hand op zijn rug, dus om daar nou een voorbeeld aan te nemen?!

Zondag 9 september was het districtskampioenschap afgelast omdat er zich maar 5 deelnemende verenigingen aangemeld hadden. De rit van Kees kon daarom niet naar Dongen gaan. Besloten werd om een rondje van 65 km te rijden, via Putte, Kalmthout, Wuustwezel en De Wildert. Bij Maria kon nog droog koffie gedronken worden. Het laatste stuk naar Huis ten Halve was er net te veel aan. Druip- en druipnat kwamen de 7 dapperen bij Huis ten Halve aan, zodat de regenstoeltjes weer aangerukt konden worden.

Zaterdag 15 september klaagde onze voorzitter vanaf Roosendaal steen en been over het Natte Hart van Holland en over gekken die heel de week op de bank kunnen liggen en dan zaterdags met zo'n weer gaan fietsen. Het liep echter allemaal niet zo'n vaart, want we hebben 3 keer enkele minuten regen gehad! De regenjasjes zijn dan ook nauwelijks aan geweest. Cees van Dongen registreerde met zijn virtuele computer nauwkeurig elk onderweg overwonnen hoogteverschil, dat op het eind aangaf dat we zo ongeveer de Hallembaye beklommen hebben die dag. Toen in Oudewater bij de Heksenwaag de regenjasjes weer eens een keer ingepakt konden worden vertrok de groep al voordat ondergetekende zover was. Geen probleem dacht Willy, want ik kende de route uit mijn hoofd. Dat was ook zo, alleen waren we tot nu toe nooit door het centrum gereden... Ik reed dus een afslag te ver naar links Oudewater uit en belandde op een dijk die weliswaar de goede richting uit ging, maar geen zijwegen kende! Zes kilometer verder kon ik pas afslaan en terug naar Oudewater fietsen. Gelukkig had ik mijn mobieltje bij waarvan de batterij leeg was, dat schiep meteen duidelijkheid. Kortom zo'n dik half uur later had ik de groep weer achterhaald. Dat tijdsverschil kon gelukkig vanaf Schoonhoven nog wat ingehaald worden, door in sneltreinvaart naar Oud-Alblas terug te racen. Zo haalden we nog bijna ons ideale gemiddelde van 26 km/u. Het was weer een prachtige dag geweest.
Tip van Halfords: haal uw spatbordje van uw fiets als uw fiets op een fietsenrek gemonteerd wordt...

Zondag 16 september kwamen de spatbordjes weer van pas. Jac had helaas nog maar een heel klein spatbordje over van de dag ervoor. Willy en John hadden er zelfs hun regenbroeken voor uit de kast gehaald. Het mocht allemaal niet baten. Met toch nog 5 man vertrokken ze in Roosendaal en door- en doornat maakten ze een tussenstop in De Wildert. Zo mogelijk nog natter kwamen ze in Roosendaal terug aan. Oostmalle werd dus niet gehaald. Wat is dat trouwens in De Wildert, een reserve-clublokaal?

Zaterdag 22 september trok de Propagandatocht maar 6 deelnemers van buiten onze eigen vereniging. Waarschijnlijk ging op deze landelijke fietsdag de belangstelling meer uit naar kortere ritjes. Ad van Iersel had tenminste aan staan schuiven om op de Nieuwe Markt in te kunnen schrijven! Gelukkig waren wel 19 eigen leden present om onze mooie rit van Cees te rijden. Jac van Zeggeren bestuurde de volgwagen en kon bij de Haagse en Hoevense Beemden de groep net niet volgen toen er twee keer  lek gereden werd. Gelukkig kon hij nog wel zijn beste beentje voorzetten toen Pierre lek reed. Jos Vos onderschatte, net als Pietje Snepvangers vorig jaar, nog een bochtje en gleed onderuit; gelukkig  zonder verder erg. Net buiten Rucphen openden de hemelsluizen zich in een keer,zodat alle deelnemers doornat arriveerden in Roosendaal. Willy ging bij een woning schuilen en werd meteen gedwongen om binnen te komen. Ruim een kwartier later arriveerde hij ook bij Huis ten Halve.

Zondag 23 september was de opkomst weer prima. 15 leden uit de renstal van AKN vertrokken voor een clubrit van Jackie Ikx op een strak stuk asfalt. Via Essen, Kalmthout en Putte-Kapellen in België en Putte, Hoogerheide en Wouw ging het naar Roosendaal. In Essen kostte het Ad van Iersel zoveel tijd om zijn slicks te wisselen, dat verscheiden leden dachten dat hij door zijn monteurs een complete fiets liet monteren. Het kon nog gekker, want Henk Machielsen kon weliswaar in Putte zeer snel een pitstop maken, maar stond binnen 4 kilometer weer in de pits met een lekke band en weer 3 kilometer verder nogmaals. Vandaar nam hij, na teamdirecteur ingelicht te hebben, de pitlane: de kortste weg naar huis. Alfons nam in de Tarzanbocht de kortste weg naar huis toen hij de Zeeuwse klei rook en Toontje werd thuis bij zijn eigen pitspoes afgezet. Zo passeerden 12 deelnemers de geblokte vlag in Roosendaal.

Zaterdag 29 september kwam het er op aan. Volkomen geconcentreerd stonden 9 koppels en een enkeling klaar voor de beslissende race van dit seizoen: de tweede regelmatigheidsrit. De uitslag blijft nog geheim tot de feestavond. De routebeschrijving was zo goed als vlekkeloos, alleen werd er onder het bijkletsen hier en daar wel eens een zijstraatje over het hoofd gezien. Zo maakten Ad en Tini  en Jan Dinkelaar en Jan Komen (helemaal uit uit Uitgeest gekomen) wat extra kilometers. Alfons vroeg voor de start nog aan Willy of zijn band niet leeg liep, want hij hoorde een sissend geluid. Dat bleek niet zo te zijn, want toen hij wilde starten was het zijn eigen achterband die leeg stond! Henk mocht zodoende de eerste helft alleen rijden en Alfons kon na zo'n 6 minuten aan een achtervolgingsrace van een uur beginnen. Jos Vos, als laatste gestart, probeerde met een opgegeven gemiddelde van 25 km/u zoveel mogelijk AKN-ers in te halen. Dit levert hem waarschijnlijk niet de eerste plaats op...

Zondag 30 september nam Willy de verkenning van de 50 km Euraudax-tocht van Theo over. Zo'n 14 leden assisteerden hem hierbij. Bij Bosschenhoofd moest nog even gekluund worden omdat de straat open lag en verder werd er nog twee keer lek gereden. Natuurlijk was Henk Machielsen weer de pineut. Was vorige week een scheurtje in zijn buitenband er de oorzaak van dat hij na de vierde lekke band zijn vrouw kon bellen om hem op te halen, deze keer was het pure pech dat hij toch weer lek reed. Zijn vrouw hoefde er niet aan te pas te komen!